Ets Frans IJserinkhuijsen Vijver Waterland 1948 (1892-1959).

Ets Frans IJserinkhuijsen Vijver Waterland 1948 (1892-1959).

Afmetingen met lijst en passe partout .
44 x 34 cm
Beeld
30 x 20 cm

Exclusief verzendkosten
Verzenden voor risico koper
S4


Frans Jacob IJserinkhuijsen (Amsterdam 1892-1959) was behalve tekenleraar in Amsterdam ook een begenadigd grafisch ontwerper. Hij had een voorliefde voor kerken en watertorens en tekende ze veelvuldig in onder andere Amsterdam, Utrecht en Groningen. Ook schilderde hij graag windmolens en boerderijen af, maar ook vogels en vissen.

een verwarmde bloemenkas gebouwd. Ook kwam er een koestal en een gereedschapsloods. In 1904 liet hij een koetshuis bouwen. Boven de deuren kwamen de wapens van Boreel en Van Weede.
Beeckesteijn, waar zijn ouders woonden, was inmiddels ook van hem, maar dat verhuurde hij. Na zijn overlijden in 1883 bleef de weduwe er wonen. Zij overleed in 1892, waarna Jacob Willem Gustaaf Boreel het landgoed erfde.
Jhr. Jacob Willem Gustaaf Boreel (1852-1937) studeerde ook rechten. Toen hij met Maria Cornelia barones Schimmelpenninck van der Oye trouwde, woonde zijn moeder nog op Waterland, en de jonggehuwden gingen op Meervliet wonen. Toen zij in 1892 op Waterland gingen wonen, werd Meervliet in 1925 verkocht en afgebroken. Twee dochters bereikten de volwassen leeftijd, drie andere kinderen overleden jong. Jacob werd burgemeester en dijkgraaf. In 1891 werd hij weduwnaar, in 1898 hertrouwde hij met jkvr. Cornelia Maria van Weede (1855-1927). Zij erfde de muurschilderingen van J. Augustini, die uit een pand in Haarlem kwamen, en die in de herenkamer van Waterland aangebracht werden. Toen zij in 1927 ook overleed, verliet hij Waterland. Het huis werd sindsdien niet meer permanent bewoond. Enkele jaren voor de Tweede Wereldoorlog was het een museum. In 1937 erfde zijn dochter Cornelia Marie Boreel het landgoed.
Jkvr. Cornelia Maria Boreel (1874-1957) trouwde met Frederik Willem baron van Tuyll van Serooskerken (1874-1950). Zij was grootmeesteres onder koningin Wilhelmina en koningin Juliana. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Waterland door de Duitse bezetter gebruikt. Na de oorlog werd het als herstellingsoord in gebruik genomen door het Centraal Bureau Verzorging Oorlogsslachtoffers. In 1948 en 1949 werden enkele oude gebouwen gesloopt. Daarna werd het huis gebruikt door de Stichting Het Vinkennest.
Na het overlijden van de grootmeesteres ging Waterland naar haar zoon Frederik Christiaan Hendrik van Tuyll.
Frederik Christiaan Hendrik baron van Tuyll van Serooskerken (1915-1976) en zijn echtgenote Mathilde Elisabeth gravin van Limburg Stirum woonden in het koetshuis in afwachting dat het grote huis weer vrij zou komen. In 1964 werd het huis gerestaureerd waarna ze het huis in 1966 konden betrekken. Tien jaar later overleed Van Tuyll, waarna zijn weduwe het landgoed erfde. Ze hadden geen kinderen.
Mathilde van Tuyll van Serooskerken - van Limburg Stirum (1920-? )verhuisde weer terug naar het koetshuis. Ze verkocht de boerderij op Meervliet. Het grote huis kreeg de bestemming hotel-restaurant maar bleef leeg staan totdat Fopke Fopma het grote huis in 1984 kocht. Mevrouw Van Tuyll bleef vooralsnog in het koetshuis wonen.
Fopke Fopma (1925-1988) woonde er met zijn gezin en nam het initiatief om een stichting op te richten om het landgoed te behouden. Hij was kunstliefhebber en gaf het huis een culturele functie. Hij overleed in 1988. Zijn echtgenote zette die lijn voort. In 1991 werd het koetshuis aan een particulier verkocht en verhuisde mevrouw Van Tuyll naar Wassenaar. De weduwe Fopma vertrok in 1997. Sindsdien werd het landgoed nog een paar keer verkocht. Alle gebouwen op Waterland zijn rijksmonumenten.