Giò Pomodoro (1930-2002) - Ritrovamenti

Herkomst

Het werk is afkomstig uit de inrichting van het historische Venetiaanse hotel Bonvecchiati, dat in de jaren vijftig werd opgericht en waarvan de schilderijen deel uitmaakten van de Deana-collectie. De oprichter van het hotel was de Venetiaanse ondernemer en verzamelaar Arturo Deana, een historische culturele figuur in de stad, die in 1929 het later beroemde restaurant "La Colomba" kocht. Tot op dat moment niets vreemds, behalve dat er onder de klanten namen waren als Tosi, Morandi, De Pisis, Chagall, Kokoshka en Picasso.

Het waren mooie jaren voor de kunst in Venetië, mede dankzij de aanwezigheid van Peggy Gugghnheim. Arturo Deana raakt steeds meer gepassioneerd door schilderkunst, mede dankzij de grote vriendschap met de dichter Diego Valeri en met de galeriehouder Carlo Cardazzo, oprichter en eigenaar sinds 1942 van de Galleria del Cavallino, een historische Venetiaanse galerie die tot een van de meest gerenommeerde in Italië behoorde in de tweede helft van de 20e eeuw.

De passie voor kunst brengt Deana ertoe om het hotel Bonvecchiati te waarderen met een deel van zijn privécollectie, en om in 1946 de "Premio di Pittura La Colomba" op te richten, na de onderbreking wegens oorlogsomstandigheden van de Biennale van Venetië. Het succes van het evenement is zodanig dat het de bijnaam de "Kleine Biennale" krijgt. In 1953 wordt de "Internationale wedstrijd voor een menu La Colomba" opgericht, waaraan bij de eerste editie maar liefst 300 kunstenaars deelnemen.

Auteur

Giò Pomodoro, volledige naam Giorgio Pomodoro (Orciano di Pesaro, 17 november 1930 – Milaan, 21 december 2002), was een Italiaanse beeldhouwer, goudsmid, graveur en scenograaf. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste abstracte beeldhouwers op het internationale toneel van de 20e eeuw.[1] Hij was de jongere broer van de beeldhouwer Arnaldo Pomodoro.

Hij werd geboren in Orciano di Pesaro op 17 november 1930. Studiëerde aan het instituut voor geometri in Pesaro, een stad waar hij in 1945 met zijn familie naartoe verhuisde en waar hij de graveerkunst leerde in de werkplaats van een oudere goudsmid. In 1954, na de dood van zijn vader en een kort verblijf in Florence, waar hij de architect Gigliola Gagnoni ontmoette — die zijn vrouw zou worden — verhuisde hij naar Milaan en begon al vanaf 1955 zijn werken tentoon te stellen in Florence bij de galerie Numero van Fiamma Vigo, daarna in de galerie Montenapoleone en bij de Navigli-galerie in Milaan, de Cavallino-galerie in Venetië en de Obelisco-galerie in Rome. Hij werkte mee aan het tijdschrift Il Gesto en presenteerde samen met zijn broer Arnaldo en met kunstenaars als Piero Dorazio, Gastone Novelli, Giulio Turcato, Tancredi Parmeggiani, Achille Perilli en Lucio Fontana werken op de tentoonstellingen van de groep Continuità, waarin ook critici als Guido Ballo, Giulio Carlo Argan en Franco Russoli deelnamen.

Later, however, he parted ways with these artists and initially turned towards a concept of "rational representation of signs" (circa 1953 - 1959) and actively engaged in sculptural research, starting very young with the first informal experiences with signs. At a later stage, he arrived at the "cycle of matter, emptiness, and geometry" (circa 1958 – 1972) with Superficies in tensione, Folle, and later transforming tensions into torsions with Soli, Arches, and Spirals. He preferred large floating areas in bronze and large blocks sculpted from marble or squared with rigidity in stone. In these works, spaces are usually left open to allow sunlight to burst in. The sun is often the subject of his works, to which the artist connects specific ideological meanings.

Hij werd uitgenodigd voor de XXVIIIe Biënnale van Venetië in 1956, waar hij gesmolten zilverwerk op schelpbeen exposeerde, gewijd aan de dichter Ezra Pound. In 1959 werd hij ook uitgenodigd voor documenta 2 in Kassel, Duitsland, en exposeerde daar Fluidità contrapposta. In hetzelfde jaar nam hij deel aan de Biënnale van jonge kunstenaars van Parijs met Superfici in tensione, en won de prijs voor beeldhouwkunst samen met Anthony Caro. In 1961 hield hij twee solo-exposities in de internationale galerie van Parijs en in de Blu-galerie in Milaan. Hij werd voor de tweede keer uitgenodigd voor de XXXIe Biënnale van Venetië in 1962. Vanaf 1965 richtte hij zich op de Radiale en Vierkante werken. Tussen 1966 en 1967 verbleef hij tweemaal in de Verenigde Staten om enkele van zijn werken te presenteren bij de Marlborough-galerie en de Martha Jackson-galerie in New York.

BESCHRIJVING

Opera getiteld Ritrovamenti, buitenafmetingen 56x40 cm, binnenafmetingen op de stof 37,5x22 cm, uitstekende staat van conservering, gemengde techniek met brons en refractory aarde, ondertekend en gedateerd op de achterkant, altijd met achtergrondkaartje van Hotel Bonvecchiati Venezia nummer 37. Werk dat toewijsbaar is aan de eerste periode van de kunstenaar.

Wordt voor een nauwkeurige inpak- en verzendservice gezorgd.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.