Célíne: Reis naar het einde vd nacht + illustr. Tardi - 1989

Célíne Reis naar het einde vd nacht + illustr. Tardi - 1989

Louis-Ferdinand Céline (schrijversnaam van L.F. Destouches, 1894-1961) debuteerde in 1932 met de roman die nog altijd zijn beroemdste is: Reis naar het einde van de nacht. Het verhaal over hoofdpersoon Bardamu was voor een belangrijk deel gebaseerd op de eigen ervaringen van Louis-Ferdinand : in de Eerste Wereldoorlog, in het koloniale Afrika en bij zijn werk als arts.

In dit boek beschrijft Céline de uitzichtloze tocht van Bardamu door onze absurde wereld. In de oorlog realiseert hij zich de waanzin van de collectief georganiseerde moordpartijen waarvoor de mensen enthousiast in de rij moeten gaan staan om zich te laten afslachten. In Afrika wordt hij geconfronteerd met de hebzucht en de botheid van de blanke kolonist. Maar nergens voelt hij de eenzaamheid zo sterk als in New York, de kille rechtopstaande stad van levende automaten. Eenmaal terug in Parijs staat hij als arts volkomen machteloos tegenover de achterdocht, de bekrompenheid en het misdadig egoïsme van zij patiënten.

Fel, genadeloos en met een onnavolgbaar soort macabere humor klaagt Céline in dit relaas van Bardamus omzwervingen onze maatschappij aan, waarin altijd dezelfden het gelag moeten betalen. Even fel, genadeloos en humoristisch ontleedt hij de mens tot op het bot.

De reputatie van Celine is bekend: een literair fenomeen dat in ongepolijste spreektaal een mensheid op drift beschrijft. In dit meesterwerk uit 1932, nog niet besmet met zijn antisemitische wrok, voert hij antiheld Bardamu op die aan het front in 1914, in het koloniale Afrika, in New York en weer in Frankrijk de verloedering ziet voortwoekeren. Er is geen hoop, alle wegen lopen dood. In de geroemde vertaling van Kummer (bekroond met de Nijhoffprijs) is de roman al tal van malen herdrukt.

In 1936 verscheen Céline's andere grote roman Dood op krediet. Zijn verdere werken werden veel minder bekend, en in toenemende mate gekleurd door een destructief nihilisme en een mateloze woede. De publicatie van pamfletten met antisemitische strekking noopten Celine in 1944 te vluchten naar Duitsland en later naar Denemarken. In 1951 keerde hij terug naar Frankrijk, nam zijn werk als arts weer op en wijdde zich verder aan zijn schrijverschap. Zijn werk had grote invloed op latere auteurs als Camus, Sartre en De Beauvoir en, in Nederland, op Hermans en Reve.

De complete tekst van Reis naar het einde van de nacht werd voor dit boek geillustreerd door de beroemde Franse tekenaar Jacques Tardi. In 1989 verscheen een editie van deze roman geïllustreerd met ruim 400 expressionistisch geinspireerde tekeningen ("De schreeuw" van Munch in vele varianten) van de veelzijdige toptekenaar Jacques Tardi (1946). Het bleek een trefzekere, beider engagement versterkende symbiose: de horreur genadeloos ontmaskerd. Hij is erin geslaagd de essentie van Celine's meesterwerk op buitengewone wijze te vangen: met deze prachtige tekeningen, van piepklein tot paginagroot en zelfs een groot aantal over twee hele bladzijden, heeft hij het verhaal van een adembenemend decor voorzien zonder de sfeer geweld aan te doen. Sterker: er komt een dimensie bij.

----

Louis-Ferdinand Célíne
Reis naar het einde van de nacht
Roman + illustraties van Jacques Tardi
Uitgever: Van Oorschot
Vertaling: E.M. (Mani) Kummer
1989
1e geïllustreerde druk
Gebonden, in slappe kaft
380 p.

Heeft u interesse, mail of doe een bod, dan komen we er wel uit.

Kijk ook eens naar de andere boeken van Zevenblad op marktplaats, waaronder meer van Louis-Ferdinand Céline.