DEAD CAN DANCE - THE SERPENT'S EGG

Dead Can Dance is een Australische neoklassieke darkwaveband uit Melbourne. De groep bestaat momenteel uit Lisa Gerrard en Brendan Perry en werd opgericht in 1981. Het jaar daarop verhuisden ze naar Londen. De Australische muziekhistoricus Ian McFarlane omschreef de stijl van Dead Can Dance als "geconstrueerde soundscapes van betoverende grootsheid en plechtige schoonheid; Afrikaanse polyritmen, Gaelische folk, gregoriaans, muziek uit het Midden-Oosten, mantra's en artrock." Nadat ze in 1998 tijdelijk waren ontbonden, kwamen ze in 2005 weer bij elkaar voor een wereldtournee, en opnieuw in 2011 om het album Anastasis uit te brengen en te toeren. Ze brachten hun meest recente album Dionysus uit in 2018 en toerde door Europa in 2022.

Dead Can Dance werd opgericht in Melbourne, Australië, in augustus 1981 met Paul Erikson op basgitaar, Lisa Gerrard (ex-Microfilm) op zang en percussie, Simon Monroe (Marching Girls) op drums en Brendan Perry (ook van Marching Girls) op zang en gitaar. Gerrard en Perry waren een stel dat elkaar ontmoetten als leden van de Little Band-scene in Melbourne. Dead Can Dance werd al snel headliner op de belangrijkste post-punklocatie van Melbourne, de Crystal Ballroom in St Kilda, en speelde daar in mei 1982 een Australische afscheidsshow voordat hij naar Londen, Engeland verhuisde, waar ze tekenden bij het alternatieve muzieklabel 4AD. Met het duo bestond de aanvankelijke opstelling in het Verenigd Koninkrijk uit Paul Erikson en Peter Ulrich. Het debuutalbum van de groep, Dead Can Dance, werd uitgebracht in februari 1984. Het kunstwerk, dat een ritueel masker uit Nieuw-Guinea afbeeldt, "biedt een visuele herinterpretatie van de betekenis van de naam Dead Can Dance", in een nep-Grieks lettertype. Het album bevatte "drumgestuurde, ambient gitaarmuziek met gezang, zang en gehuil", en paste bij de etherische golfstijl van labelgenoten Cocteau Twins. Ze volgden met een verlengd stuk van vier nummers, Garden of the Arcane Delights in augustus. AllMusic omschreef hun vroege werk als "zo gothic als maar kan" (ondanks dat de groep zelf het label afwees), terwijl ze op de EP "zich in een breder scala aan muziek en stijl stortten". Voor hun tweede album (1985), Spleen and Ideal, bestond de groep uit het kernduo Gerrard en Perry, aangevuld met cello, trombone en pauken door sessiemuzikanten.  De groep bouwde aanhang op in Europa en het album bereikte nummer 2 in de Britse indie-hitlijsten.

The Serpent's Egg is het vierde studioalbum van de Australische band Dead Can Dance, uitgebracht op 24 oktober 1988 door platenlabel 4AD.
Het album was het laatste dat werd geproduceerd toen Brendan Perry en Lisa Gerrard een romantisch stel waren. Het grootste deel van het album werd opgenomen in een flatgebouw met meerdere verdiepingen op Isle of Dogs, Londen. Perry besprak de titel van het album: "Als je haar in veel luchtfoto's van de aarde bekijkt als een gigantisch organisme - een macrokosmos - kun je zien dat de aard van de levenskracht, water, zich kronkelig voortbeweegt". 

In 1989 gingen Gerrard en Perry in eigen land uit elkaar - Gerrard verhuisde naar Barcelona voordat hij terugkeerde naar Australië en Perry verhuisde naar Ierland - maar schreven, namen op en traden nog steeds op als Dead Can Dance.



Australië
Pop / Neoklassiek
Label: 4AD

• The Host of Seraphim (6:18)
• Orbis de Ignis (1:35)
• Severance (3:22)
• The Writing on My Father's Hand (3:50)
• In the Kingdom of the Blind the One-Eyed Are Kings (4:12)
• Chant of the Paladin (3:48)
• Song of Sophia (1:24)
• Echolalia (1:17)
• Mother Tongue (5:16)
• Ullyses (5:09)

totale tijdsduur: 36:11


Bekijk alle PRACHT-CD’s die één euro of één euro vijftig kosten: kijk bij CD’s en DVD’s op SNOEPERIJWINKEL
Verder een grote en aantrekkelijke diversiteit van CD’s: tik op mijn naam en je ziet meer dan 1000 CD’s en leuke legpuzzels. Ook elpees op voorraad. Neem gerust contact op als je nog vragen hebt. Verzenden via Postnl of DHL.