Johannes T Jan Nieuwenhuijs(1922) Gouache " De Dans" Ges Ged

Johannes Theodorus (Jan) Nieuwenhuijs:
(Amsterdam, 8 januari 1922 – Aldaar, 28 december 1986); " De Dans " , Gouache, Gesigneerd Lo, Gedateerd Lo 1965, Beeld grootte: 56 x 86 Cm, Grootte in lijst: 80 x 110 Cm.

1200,00

Beschrijving:

Johannes Theodorus (Jan) Nieuwenhuijs (Amsterdam, 8 januari 1922 – Aldaar, 28 december 1986) was een Nederlands kunstschilder. Nieuwenhuijs volgde de rijksnormaalschool en rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Hij was samen met zijn broer, Constant Nieuwenhuijs, Corneille en Karel Appel een van de oprichters in 1948 van de Experimentele groep in Holland en van de internationale groep Cobra, maar verliet die groep in de zomer van 1949. Nieuwenhuijs paste bijzonder goed in die groepering, juist omdat hij noch abstracte kunst, noch de non-figuratieve kunst aanhing. Dat dreigde zijns inziens naar een te veel esthetiseren te leiden en dat heeft Nieuwenhuijs nooit gewild, ook niet toen andere leden van de Cobra-groep later toch wat meer estheten zijn geworden. Om zijn eigen woorden te gebruiken: " Ik schilder zoals ik schrijf, zoals ik lach. Ik schilder ook niet een bepaald geval, maar ik probeer expressief te zijn en daarvoor heb ik beelden nodig. Iets van deze tijd wil ik weergeven en in de abstracte kunst mis ik de hartslag, het felle van deze tijd. De abstracten bouwen alleen een schijnwereld op ". Hij was lid van de Amsterdamse kring van kunstenaars  " Stuwing " , Arti et Amicitiae en van de federatie van verenigingen van beroeps beeldende kunstenaars. In de periode voor 1948 maakte hij vooral stillevens, maar daarna begon hij composities te maken met vissen en fantasiewezens . Ed Wingen schreef over Nieuwenhuijs: Het vroege werk van Nieuwenhuijs stond onder invloed van Matisse en Braque. Hij experimenteert met surreële dierfiguren, half mens, half vis en ontwikkelt zijn bijdrage aan het internationale Cobra-avontuur. Zijn ervaringswereld bezit een kinderlijke spontaniteit. Dit impulsieve uitgangspunt veroorzaakt in zijn schilderijen, aquarellen en tekeningen een sprookjesachtige rijkdom aan vormen en kleuren, die afwisselend figuratief en abstract is. De beeldtaal van Nieuwenhus verwijst naar de fantasiewereld van kinderen, de wonderlijke dromen van krankzinnigen en de fabels van primitieven. Ook bezit zijn semiautomatische schrift verwantschap met de kunst van figuren als Klee en Kandinsky en surrealisten als Mirò en André Masson. Tot aan zijn dood in 1986 is Nieuwenhuijs trouw gebleven aan het credo van de experimentele groep. Zijn werk heeft zich dan ook binnen de mogelijkheden van het Cobra-idioom ontwikkeld tot een speelse en fantasierijke variatie van het naoorlogse surreële expressionisme.

Nieuwenhuijs heeft geëxposeerd in verschillende Europese musea en het Stedelijk museum te Amsterdam heeft verschillende werken in eigen collectie. Een kunstenaar bovendien die in tal van landen zich heeft georiënteerd op kunstgebied en ook heeft geschilderd, onder meer in italië, frankrijk, marokko, tunesië, algerije, duitsland, enz. Een kunstenaar ten slotte wiens naam onverbrekelijk verbonden blijft aan een soort kunstvernieuwing die direct na de tweede wereldoorlog van zich deed spreken. Wie nu de schilderijen van nieuwenhuijs ziet zal er inderdaad iets van de spanning van zijn tijd in terugvinden. Over Nieuwenhuijs schrijft Gerrit Kouwenaar in een gedicht uit 1974: " hij heeft een deftige snor hij is vrolijk als een mens hij is niet vrolijk hij is ernstig hij is ernstig als een huis vol speelgoed hij bewoont zijn huis en zijn tijd hij is een schilder die schildert hij schildert geen verhalen hij vult wit in hij maakt kleuren alsof hij kan zien in het donker hij maakt vormen alsof hij kan maken hij is een zwijger die doof maakt hij maakt dingen die bestaan hij maakt wat hij waarmaakt hij heeft een verleden hij is aanwezig " i paint the way i laugh the dutch painter Jan Nieuwenhuijs is probably the most mysterious artist of the european cobra movement. He was one of the early active founders of the dutch ‘experimentele groep’ that later became part of cobra. With this site we try to give some more insight in his work, his life and backgrounds. Jan lived and worked his whole life in Amsterdam from 1922 until his dead in 1986. Around the age of 14 he and his two year older brother decided to become painters. From 1938 to 1941 he attended the ‘rijksnormaalschool’ in amsterdam. Later in the second world war he also took lessons at the ‘rijksacademie’ in amsterdam. At the rijksacademie he met Karel Appel and Corneille. In the second world war jan painted almost only clowns, nudes and couples making love. Just after the war he started painting fantasy animals like aggressive cocks, cats and bulls. He and his brother constant had lots of arguments about his paintings. During the war constant himself painted only, catholic scenes like piã«tas and maria portraits or still life’s and thought that Jan chose his subjects too lightly. In 1948 Appel, Elburg, Kouwenaar, Wolvekamp, Corneille, Constant, Brands, Rooskens and Jan Nieuwenhuijs founded the ‘experimentele groep’ that a few months later became the european group cobra. Jan was in his paintings of this period influenced by dreams, children’s drawings, the artistic expressions of mentally handicapped people and primitive art. Animals such as birds and cats play a leading role in most of his works, along with fantastic creatures and beings that are made up of a combination of human, animal and mechanical elements. A lot of the creatures balance on a rope or wear boats as a hat. Jan was soon disappointed in the members of the cobra group, some of them were more interested in fame than being an activist , he couldn’t stand the fighting that was going on between the members and so he left the group in the middle of 1949, some other members also left but they joined again, for the great exhibition in the stedelijk museum. In 1964 he says in an interview; ‘ the group was not founded as an exposition group but as a group of activists. We wanted to put an effort into that, to fight against the softness in art at the time and using our imagination to change that. Regrettably i must ascertain that a lot of the experimentalists of that day also became esthetics. Everything official stops to be combatant. I think that work of some of them look very dormant these days’ jan went his own way, desillusioned, and concentrated only on his work. His paintings became more and more liberated and he experimented with different materials like fluorescent paint and everything he could get his hands on. Everything could become a painting. In an interview from 1964 he says; ‘i start with my material and my color. With that i express myself. From the material i come to my subject and that is maybe contrary to what painters did in earlier days. I paint the way i write, the way i laugh. That’s why i paint differently all the time, because my moods change. That’s the way i feel.’ ‘as a painter i don’t want to paint a particular situation. I am not abstract, not really non-figurative. I try to be expressive and therefore i need certain images. Today i am in china, tomorrow in paris, after tomorrow some other place. We are confronted every day with what happens in the world. You’re living on a specific spot, but also in the whole world. It’s maybe therefore that we become so ignorant and hard, because we experience too much. Hunger, war. That particular situation doesn’t mean anything anymore.’ From the same interview; ‘ i wish, if they see my work later on, that they can see the twentieth century. The artist must give his time a suit. And it doesn’t matter if he is an architect, poet or painter. In abstract painting i miss the beat of this time, the rudeness. We, the people of today we are living with the fear of an atom bomb. The abstracts are building only a superficial world for you.’