Op zoek naar oude vlam Dierenasiel Arnhem en Omstreken

Ergens rond 2008, 2009 dacht ik toen ik rond de 30 was, heb ik eens een hele leuke meid, type spring in 't veld :), ontmoet op een dierenasiel in Velp Gelderland, die ik tot op de dag van vandaag tot mijn grote spijt nooit op tijd heb durven uitvragen voor een date. Veel meer dan verlegen flirten durfde ik niet. Ik weet helemaal geen achternaam van jou of waar je woonde en je was er waarschijnlijk vrijwilligster of stageloper en volgens mij ook ergens in de 20 in die tijd.
Ook je voornaam weet ik niet meer zeker, maar was het toevallig niet Patricia? Een herkenbaar punt was dat je op me kwam aflopen toen ik eens van het werk uit net naar huis wilde fietsen, jij enthousiast mijn naam riep aan de overkant van de straat op de IJssellaan in Velp, overstak naar mij en mij vroeg "Ik heb mijn haar geverfd, hoe vind je het staan?" Ik vond het hartstikke leuk, en durfde verder niet echt heel veel te zeggen. Ik was verlegen en onzeker. Ik vond je namelijk sowieso al hartstikke leuk! En nèt toen ik de moed had gevonden om je een keer uit te vragen na vele malen me eigen moed in te praten, zag ik je helaas nooit meer terug :(.


Ik heb onlangs tevergeefs gezocht via een oproep via facebook, waar ik pas veel later een account bij had aangemaakt, ook toen Hyves al niet meer bestond had ik eerst geen facebook, wie wete dat je naar mij ook op zoek bent geweest, gene flauw idee. Oud medewerkers hebben ook helpen zoeken door de oproep te verspreiden, dat vond ik zo lief. Ook heb nu ook whats-app, dat kwam erg laat want ik wilde eerst niet volledig mee met de moderne tijd. Ook de Diernborgh gebeld of je nog ergens in het bestand stond van mensen die er gewerkt hebben, maar helaas zonder resultaat. Er zijn zoveel mensen gekomen en gegaan, en omdat ze zeiden dat er geen Patricia in het bestand stond begon ik te twijfelen of dat wel de juiste naam was. Dit alles was helaas lastig om je te vinden.


Via Marktplaats in de hoop dat je m'n oproepje leest, is een van de laatste kansen om je terug te vinden. Mijn volledige voor en achternaam werd ook nog eens geroepen bij een school toen ik eens langs de Paulusschool fietste in Arnhem, en ik verbaasd reageerde en ik diegene nog hoorde giechelen. Ik weet niet of ook jij dat toevallig was geweest? Toen was je al niet meer op de Dierenborgh. Ik wilde wel omkeren, maar ik was te laat op m'n werk en zo naïef als ik toen was, maakte ik de verkeerde keuze om door te fietsen uit angst dat ik op m'n kop zou krijgen van de leidinggevende aldaar. Stom, stom, stom! Zeker als het in dit geval jij diegene zou zijn geweest die mij toen riep.


Heb nog gedacht om een lief briefje achter te laten voor beide locaties voor jou, omdat ik dat romantisch vond, maar durfde niet. Misschien zouden mensen denken :"Wat een rare", maar toen ik later eens in het nieuws zag dat een andere jongen dat wel deed voor een meisje bij een verkeerslicht, was dat achteraf toch niet zo'n gek idee geweest. Maar toen was het al veel te laat en misschien zie je het niet omdat je tegenwoordig misschien wel een auto rijdt.
Overal waar ik ga of sta, kijk ik nog steeds rond of ik je niet toevallig ergens zie staan, lopen of fietsen. Ik heb eerder nadien e kele liefdesverklaringen van anderen afgewezen, deels omdat jij nog steeds dat speciale plekje in mijn hart had en ik je nooit ben vergeten. En deels om andere redenen.


Ik zou het zo leuk vinden om je nog eens te ontmoeten. Al was het maar om te weten hoe het met je gaat. Ik hoop dat je wel een gelukkig leven hebt en niet al die tijd eenzaam bent gebleven of dat je niets ernstigs is overkomen, en je hopelijk wel iemand hebt gevonden die heel lief voor je is. Ook dan zou het goed zijn, dan kan ik dat hoofdstuk sowieso sluiten. Een vriendschap met jou zou ook heel leuk zijn om te behouden. Nu weet ik niet zeker hoe het met je gaat, en of je nog weleens aan me denkt.


Ik heb er soms nog steeds wel eens verdriet van dat ik zo bange jongen was en nooit de kans heb genomen jou op date te vragen, hoewel ik echter wel verder ga met m'n leven natuurlijk. Hopelijk vind ik je op deze manier met oude en recentere foto's van mij. Ik ben alleen wat grijzer geworden, maar verder nauwelijks veel veranderd :)


Liefs,
Patrick 

Nogmaals heb ik echter zeker mijn leven wel opgepakt, en jij natuurlijk ook. Ik denk ik er echter wel nog steeds aan. Het zou leuk zijn om te weten hoe het met je gaat.