Een wakizashi is een kort zwaard dat typisch tussen de 30 en 60 centimeter lang is. Het heeft een gebogen lemmet en een unieke, vaak versierde handgreep die is ontworpen voor een goede grip. Vaak zijn wakizashi voorzien van een tsuka (handgreep) die is omwikkeld met een materiaal dat extra grip biedt. De metalen delen van de wakizashi zijn meestal prachtig afgewerkt, met details die de status van de eigenaar aangeven. Dit maakt het niet alleen een wapen, maar ook een kunstobject.
De wakizashi komt oorspronkelijk uit Japan, waar het al gedurende eeuwen wordt gebruikt. Het is ontstaan in de late middeleeuwen, rond de 15e eeuw, en was een essentieel onderdeel van het zwaardensysteem van de samoerai. Het werd vaak gedragen als aanvulling op de katana, het langere zwaard dat bekend is om zijn slachttechnieken. De wakizashi werd als een teken van status en eer beschouwd en diende ook in kleinere gevechten en situaties waar een korter zwaard handig was.
De wakizashi heeft een belangrijke symbolische waarde in de Japanse cultuur. Het was niet alleen een wapen, maar ook een symbool van de samoerai-klasse. De combinatie van de wakizashi en katana werd gezien als de perfecte balans tussen strijd en eer. Bovendien speelde het een rol in de seppuku-rituelen, waar de wakizashi werd gebruikt door samoerai om hun leven met eer te beëindigen.
Het onderhoud van een wakizashi is cruciaal om zijn schoonheid en functionaliteit te behouden. Je moet het regelmatig reinigen om roest te voorkomen. Dit omvat het afvegen van het lemmet met een zachte, droge doek en het aanbrengen van een lichte laag olie om de metalen onderdelen te beschermen. De handgreep moet ook regelmatig gecontroleerd worden op slijtage. Daarnaast is het belangrijk om de wakizashi op een veilige en droge plaats te bewaren, idealiter in een scabbard (saya) om deze te beschermen tegen krassen en invloed van de omgeving.
Er zijn verschillende stijlen van wakizashi, afhankelijk van de regio en de periode waarin ze zijn gemaakt. Sommige populaire stijlen zijn de Ō-wakizashi, die langer is dan gemiddeld, en de Tachi-wakizashi, die meer lijkt op de traditionele tachi-zwaarden. Daarnaast zijn er variaties in de versieringen en ontwerpen van de handgrepen en de kling, wat maakt dat elke wakizashi een unieke uitstraling kan hebben.