Het Ridderkruis symboliseert heldhaftigheid en uitzonderlijke dapperheid in militaire acties. Het is een van de hoogste militaire onderscheidingen die een soldaat kan ontvangen en wordt vaak beschouwd als een eerbewijs voor bijzondere prestaties en opofferingen tijdens oorlogsomstandigheden. Hierdoor is het niet alleen belangrijk voor de ontvanger, maar ook voor de erkenning van de inzet van de strijdkrachten.
Het Ridderkruis werd toegekend op basis van dapperheid op het slagveld, ongeacht de rang van een soldaat. Het werd meestal uitgereikt door hoge militaire autoriteiten en vereiste dat de ontvanger eerder andere onderscheidingen had ontvangen, zoals het IJzeren Kruis. Dit alles onderstreept de ernst en gewicht van de beslissing om het Ridderkruis toe te kennen.
Ja, er zijn specifieke voorwaarden. Een soldaat moest buitengewone moed tonen en vaak levensgevaarlijke situaties het hoofd bieden. Daarnaast moest de actie die leidde tot de toekenning van het Ridderkruis gedocumenteerd zijn, vaak met getuigenverklaringen en aanbevelingen van superieuren, die het belang van de daad onderstreepten.
Het Ridderkruis heeft een uniek ontwerp, waarbij het kruis zelf is versierd met een afbeelding van de IJzeren Kruis en vaak omringd door lauriertakken. De kleur en de afmetingen van het kruis maken het een duidelijk herkenbaar symbool in de militaire geschiedenis, wat ook bijdraagt aan de exclusiviteit ervan.
Het Ridderkruis werd in 1939 geïntroduceerd door Hitler als een manier om soldaten te belonen die uitzonderlijke moed hadden getoond. Het werd al snel een symbool van prestatie en eer binnen het Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog en zijn vredesperiode, en de toekenning ervan werd vaak gemarkeerd door ceremonieën die de publieke aandacht vestigden op de daden van de ontvangers.