Signé ; Gérard dHouville - Clowns [envoi autographe signé à

Zeldzaam en opmerkelijk werk van Gerard D'Houville alias Marie de Régnier in een originele uitgave op Arches-papier (een van 205 niet-commerciële exemplaren, de enige afdruk, een van de 194 voor de vrienden van Édouard (Champion) na 6 op japon en 5 exemplaren op vellum)). Dit werk is geïnspireerd door de circussfeer en gewijd aan clowns, destijds zeer populair. Dit gewilde werk is bovendien voorzien van een handgeschreven opdracht van de auteur aan een van haar heel goede vriendinnen, Catherine Pozzi (men vermoedt een relatie tussen hen), en van een foto van Marie de Régnier door Pierre Louÿs (nauwelijks een latere herdruk dan de originele druk).
Clowns
Door Gérard d’Houville
De vrienden van Édouard nummer 92 (Édouard Champion)
Uitgegeven in Abbeville bij F. Paillart in 1925.
Gebonden, lichtblauwe cover met reliëf. 55 pagina's + inhoudsopgave. Afmeting 13 x 17 cm.
Eerste editie gedrukt in 205 exemplaren, zijnde de 92ste titel van « Amis d'Édouard ».
Een van de 194 exemplaren op Arches (n° 151) na 6 japon en 5 velin geranium, buiten de handel gedrukt.
Rijk aan deze handgeschreven, zachte en medeplichtige inschrijving gericht aan de schrijfster Catherine Pozzi (1882-1934).
Voor Karin
mijn oude vriend
niet erg serieus maar heel affectief
Gérard d'Houville
Karin, bijna vrijwillig aangenomen door de jonge vrouw in de intimiteit en etymologisch betekent "genade". Alleen haar intimi konden haar zo noemen.
De verzending is ambigu, Marie de Régnier speelt in op haar mannelijke pseudoniem. De relaties tussen de twee vrouwen waren heel nauwe, Marie was jarenlang de naaste vriendin van Catherine Pozzi.
Catherine Pozzi, dochter van dokter Samuel Pozzi - chirurg, wereldman en parnassistisch dichter in haar vrije tijd -, Catherine Pozzi, geboren in 1882, groeide op in de kringen van het aristocratische en burgerlijke Parijse elite van het einde van de vorige eeuw.
Op vijfentwintigjarige leeftijd huwde ze Édouard Bourdet, de toekomstige « bewonderde auteur van de Boulevards »; al snel scheidden de wegen van het paar. Enkele jaren na de geboorte, in 1909, van haar zoon Claude, werd ze tuberkulozig...
Zij leerde toen, met de methode en de chaos van iemand die weet dat zijn tijd geteld is, de geschiedenis van de filosofie en de godsdiensten, de wiskunde, de wetenschappen: ze zal haar eindexamen doen op haar zevenendertigste tijdens de oorlog, scheiden en zal in 1920 degene ontmoeten die haar grootste geluk en haar grootste teleurstelling was, haar "zeer grote liefde" en haar "hel", Paul Valéry.
Na acht jaar van een bijna geheime, maar verschrikkelijk veeleisende relatie, die rijk was aan gemeenschappelijke en dagelijkse reflectie, maar pijnlijk en verwoestend voor beiden, verbreekt Catherine Pozzi met de « Prins der Dichters »: zo verliest ze haar krachtigste band met het Parijse salonleven en met het Parijse politieke, journalistieke en literaire leven.
Vanaf nu is het een zwarte en koortsachtige eenzaamheid, doortrokken van enkele bitter trouwe vriendschappen: Julien Benda, Jean Paulhan, Pierre Jean Jouve, Jean Guéhenno...Vanaf nu verergeren de ziekten de ravage ervan, uitputtend het tedere lichaam en de zenuwen tot het uiterste met morfine, laudanum. Ze sterft in 1934.
Catherine Pozzi is de auteur van een nieuwe anonieme autobiografie, Agnès (La NRF, 1927), die soms aan Paul Valéry werd toegeschreven, en van zes gedichten (Mesures, 1935) die werden vergeleken met die van Louise Labé.
Ze werkte ook aan een filosofisch essay, Peau d'Âme (Corrêa, 1935), dat onvoltooid bleef. Van 1913 tot haar dood hield ze haar dagboek bij: ongeveer veertig mappen geschreven met een absolute onbuigzaamheid, intelligentie en een moeilijkheid om te bestaan.
We werken samen aan het werk.
Een klein fotootje (8 cm bij 5,5 cm) van Marie de Régnier, genomen door Pierre Louys in zijn appartement in de jaren 1900. De afdruk is later gemaakt: men schat dat dit in de jaren 1920 is. Kleuren iets sepia. Annotatie op de achterkant, zeer waarschijnlijk geschreven door de secretaresse van Pierre Louys, Georges Serrières, de toekomstige echtgenoot van Louys' laatste vrouw, die een groot deel van zijn archieven heeft overgenomen. Hij vermeldt ook, naast zijn naam en de fotograaf, de intieme bijnaam van Marie, namelijk Mariette. Geschreven op houtpapier.
Staat: goede staat. Buitenkant: versleten dekenhoezen. Rug vervormd, sterk verkleurd en beschuild (zie foto's): desondanks niets onoverkomelijks, het werk blijft gezond en stevig. Binnenkant: zeer fris, zonder vlekken of bijzondere problemen.
Geboren in 1875, tweede dochter van José-Maria de Heredia, symbolistische dichter van Cubaanse oorsprong en Frans academicus (in 1895, twee jaar na haar naturalisatie en de publicatie van haar enige bundel, Les Trophées, die enorm succes zou kennen), bracht Marie al op jonge leeftijd veel tijd door in literaire salonnen van de bourgeoisie rond de Champs-Elysées. Leconte de Lisle hield toezicht op de opvoeding van het kind. Tegen het einde van de jaren 1880 verscheen Henri de Régnier, een jonge discipel van Heredia. In zijn voetsporen volgden ook André Gide, Paul Valéry, en vooral Pierre Louÿs. Later zouden Catherine Pozzi verschijnen, met wie Marie zo close was, en Anna de Noailles.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.