Felix Timmermans - Pallieter

FELIX TIMMERMANS

PALLIETER

NEGENDE DRUK

PM VAN KAM PEM & ZOOM

88

AMSTERDAM P. N. VAN KAMPEN & ZOON

88

8. M. Varanger

EEN FIJNE MORGEND IN DE MEI.

N die eerste Lieve vrouwkensdagen was de Lente ziek. De zon bleef weg en klaterde maar van tijd tot tijd, zoo door een wolkenholleken, een bussel licht op de gele boterbloemen. Het versche groen dat zij langs alle kanten geweldig uit den grond, de boomen en het water had gezogen, zat er ongeduldig naar te wachten. Pallieter zei, met een scheeven mond van bitterheid: „'t Spel is nor de knoppe!..."

Maar in den avond van dezen dag was de volle maan, rood lijk een blozenden appel, uit de wolken ge- broken en een dunne nevel was lijk een fijn gaas op de Nethe en de beemden komen staan. Zie, als Pal- lieter dat zag, maakte hij met speeksel zijn wijsvinger nat, stak hem in de lucht en als hij voelde dat zijn vinger koel werd langs den Zuiderkant, schoot hij in een luiden lach, rolde spertelend in het gers en zong in den stillen avond dat het klonk tot over de Nethe:

„Die mi morghen wecken zal dat salder wesen die nachtigal die nachtigale soete; ick wille dan gaen in genen dal die suvere bloemen groeten..."

Morgen was het opnieuw zonlucht!

1

1

Pallieter.