Een bidet stelt mannen en vrouwen mogelijk al sinds de kruistochten (11e tot en met de 13e eeuw) in staat om voeten, haar, baard, genitaliën en perineum te wassen. De bader rijdt er meestal op als een paard.

Het dichtstbijzijnde deel van het bidet heeft een ster-en-cirkelontwerp, gevormd door gaten in het hout, waardoor warmte en druppels van een pot water waarschijnlijk van het oppervlak kunnen ontsnappen in plaats van dat er een plas ontstaat. Ik geloof dat de man/vrouw, zittend op het uiteinde van het middelste deel, een pot op dit dichtstbijzijnde deel plaatste. Het overtollige water stroomde vervolgens in het centrale bassin, dat een afvoer had die werd afgesloten door een kurk.

Waarschijnlijk werd het ook meegenomen op reis.