Kleine Replica Donderbus Djezaïl,
Zeer fraaie donderbus van dit uitzonderlijke formaat,

40 mm interne kanonuitgang.
Looplengte 250 mm met staart.
Buitendiameter van de loop: 50 mm
Djezaïls waren handgemaakte geweren, vaak gepersonaliseerd en rijkelijk versierd.
Ze waren uitgerust met een loop van een ongebruikelijke lengte in Europa, en het belangrijkste voorbeeld in Amerika was de Kentucky Rifle: dit Amerikaanse geweer, voornamelijk bedoeld voor de jacht, had een klein kaliber (0,35 tot 0,45 inch) en woog niet meer dan 4,5 kg; djezaïls waren daarentegen gevechtswapens, dus een groter kaliber (0,50 tot 0,75 inch in het algemeen) en een gewicht van 5 tot 6,5 kg; dit grotere gewicht absorbeerde meer energie van de patroon, waardoor er minder terugslag was.
Sommige djezails hadden getrokken lopen, wat ze, in combinatie met de lengte van de loop, tot zeer nauwkeurige wapens voor die tijd maakte.
Het afvuurmechanisme bestond uit een lont- of vuursteenslot. Omdat vuursteensloten complex en moeilijk te vervaardigen waren, werden veel djezails uitgerust met mechanismen die afkomstig waren van Brown Bess.
De kolf, handgesneden uit zwaar hout, was rijk versierd en ongewoon gebogen. De keuze voor deze vorm is controversieel: ofwel was het puur decoratief, ofwel maakte het het mogelijk om de djezail af te vuren met het geweer tussen arm en torso geklemd, in plaats van tegen de schouder. Deze laatste hypothese wordt bekritiseerd omdat het gezicht van de schutter dan gevaarlijk dicht bij het bekken zou zijn geweest, en bovendien het richten bemoeilijkte; het is waarschijnlijker dat het geweer alleen onder de arm werd gestoken tijdens het reizen te paard of kameel. De uitsparing in de kolf diende ook om het wapen lichter te maken zonder de structurele integriteit ervan aan te tasten. Het wapen werd afgevuurd door de kolf met één hand vrij dicht bij de trekker vast te houden, net als bij een pistool, met de kolf onder de onderarm: zo werd er te paard geschoten.

Een Blunderbuss (donderbus) is een historisch handvuurwapen, ook wel een spreidloopgeweer genoemd dat vanaf de 16e eeuw werd gebruikt door strijdende partijen op het slagveld.
Het was een militair wapen dat geschikt was om de tegenstander op korte afstand te bestoken.
Het was zeker geen precisiewapen, maar op korte afstand uiterst gevaarlijk.
Ook kon hiermee op een groep geschoten worden.
Het wapen werd niet alleen gebruikt op het slagveld maar was ook bruikbaar voor zelfverdediging.
Zo kon het wapen bijvoorbeeld gebruikt worden om vanaf een koets op een groep struikrovers te schieten.

De lading bestond uit een bundel kogels (ook wel een druiventros genoemd) of uit metaalscherven (kwaad scherp).
Ook waren er varianten die een bundel vuurpijlen konden afschieten, om zo op zee de zeilen van de tegenstander in brand te schieten.

Sommige donderbussen waren zo zwaar dat ze tijdens het gebruik op een gaffel (een soort standaard) moesten worden geplaatst.

Een nadeel was dat het herladen van het wapen veel tijd kostte. Om deze reden verloor het wapen rond de 19e eeuw zijn waarde op het strijdtoneel.

Het betreft hier een sier en verzamel wapen van voor 1870 vrijgesteld onklaar volgens art.18 RWM vrij te bezitten.
Geen verkoop onder de 21 jaar.