Johannes Graadt van Roggen (1867-1959) - Zilverreigers

Grote ets op houten plaat van Johannes Graadt van Roggen (1867-1959) met een voorstelling van zilverreigers, gemonogrammeerd linksonder. Met afmetingen van 62x46cm binnen het grijze passe-partout. In een lijst van 88x71cm van de bekende winkel voor kuntschilders J.H. van Beek uit Amsterdam, zie label achterzijde. De ets is zeer waarschijnlijk te dateren uit de periode 1900-1930.

Johannes Graadt van Roggen werd in 1867 te Amsterdam geboren als zoon van een rijke koopvaardijkapitein. Op driejarige leeftijd wordt "Job" door een ongeval doofstom. Zijn handicap vormt zeker een verklaring voor zijn artistieke loopbaan, want bij de ontdekking van zijn grote aanleg voor tekenen zag men er geen probleem in om deze telg van een rijke Nijmeegse koopmansfamilie kunstenaar te laten worden.

In 1872 wordt hij naar een instituut voor doofstommen in Groningen gestuurd, dat gesticht was door de predikant Guyot. (Curieus is, dat diens zoon later de grondlegger zou worden van het Nijmeegs Gemeentemuseum, waar in 1981 een overzichtstentoonstelling van het grafisch werk van Graadt van Roggen zou worden gehouden. Daarbij werd ook zijn oeuvre-catalogus uitgegeven). In zijn Groningse tijd werkte hij vanaf 1872 bij het lithografisch bedrijf De Booys en ging avondlessen volgen aan de Academie Minerva. In 1884 werd hij toegelaten tot de Rijksacademie te Amsterdam. In 1892 maakte hij zijn eerste reproductie-ets, "De herder", naar een schilderij van Jozef Israëls, die grote waardering oogste. Hij boekte aanvankelijk zeer veel succes als reproductie-etser van de schilders van de "Haagse School", zoals Maris, Mesdag, Israëls en De Bock. Hij wist als weinig anderen de kleureffecten van de schilderijen om te zetten in de tonen van de monochrome ets. Hiervoor is weken - zelfs maandenlang etswerk vereist. Graadt van Roggen werkte ook veel in musea: toen hij wekenlang in het Mauritshuis Vermeer's "Gezicht op Delft" zat te etsen, kwam koningin Emma zijn werkwijze bekijken.Later ontwikkelde "Job" zich als etser van het Noord-Hollandse landschap, met grote aandacht voor duinlandschappen, bomen en luchten. Later kwamen ook plaatsen en dorpen zoals Nijmegen, Grave, Dordrecht, Amsterdam en Haarlem aan de beurt. In later jaren ging hij (grote) houtsneden maken. Na 1916 maakte hij nog slechts droge naalden, in kleine oplagen.

Mocht iemand vragen wie na Willem Witsen de belangrijkste Nederlandse etser is van de moderne tijd, dan zou Job Graadt van Roggen in aanmerking komen. "Ik had gehoopt van den fijngevoeligen en waarnemenden Graadt van Roggen eenige bijzonderheden betreffende zijn leven en artistieke ontwikkeling te mogen mededelen, doch deze jonge kunstenaar behoort [...] tot den stillen in den lande en is geen vriend van openbaarheid en reclame." Dat schreef de vooraanstaande criticus A.C. Loffelt in 1897. Allicht, want Graadt van Roggen was doof en sprak nauwelijks. Daarom weten we weinig van zijn biografie. Maar etsen kon hij zeer goed, in een technisch eigenzinnige en onmiddellijk herkenbare stijl.