Cornelis Kees B van Bohemen (1928) Lithografie "Macbeth "Ges

Cornelis (Kees) Bernardus van Bohemen:
(Den Haag, 27 september 1928 - Aldaar, 22 september 1985). " Macbeth " , Naar een toneelstuk van Eugène Ionesco zie onder, Kleur Lithografie, Gesigneerd ro, Genummerd ro Nummer 88 van 200 Exemplaren, Gedateerd '74, Motief grootte: 52 x 67 cm, Grootte in lijst: 73 x 93 cm.

Beschrijving:

Cornelis Bernardus van Bohemen (Den Haag, 27 september 1928 - Aldaar, 22 september 1985) was een Nederlands kunstschilder. Kees van Bohemen studeerde in de jaren 1940 aan de koninklijke academie van beeldende kunsten in Den Haag. Op vierentwintigjarige leeftijd ontving hij een stipendium waarmee hij naar Parijs reisde. Hij verbleef daar vijf jaar met tussenpauzes en sloot vriendschap met enkele schilders uit de Cobra groep; hij deelde tot 1957 een atelier met Corneille. Hij sloot zich eind jaren 1950 aan bij de Nederlandse informele groep. Andere leden van deze groep waren Armando, Jan Schoonhoven en Jan Henderikse. Nadien was hij zijdelings betrokken bij de Nederlandse nul-beweging; hij onderhield persoonlijke contacten met de leden daarvan. Hij was ook lid van de Posthoorngroep, Pulchri Studio en de Haagse kunstkring. Van Bohemen bezocht verschillende Europese landen en maakte reizen naar de Verenigde Staten en naar Afrika (1972).

Hij maakte grote kleurrijke doeken van vrouwen, sporters en exotische motieven. De expressieve verfbehandeling stond bij hem voorop; hij wilde uitdrukkelijk niet een verhaaltje vertellen met zijn schilderijen. Werk van zijn hand bevindt zich in de collecties van onder andere museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam, het kunstmuseum in Den Haag en het stedelijk museum in amsterdam. Kees van bohemen was de broer van de Haagse schilderijenrestaurator nico van bohemen en vader van acteur Casper van Bohemen. Eugène Ionesco (slatina (Roemenië), 26 november 1909 – Parijs, 28 maart 1994) was een invloedrijk Frans toneelschrijver, geboren in Roemenië. Hij wordt als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het absurde toneel gezien. Ionesco had een Franse moeder en het gezin verhuisde spoedig na zijn geboorte naar Parijs. Vele bronnen vermelden 1912 als geboortejaar, wat komt doordat ionesco zich vaak jonger voordeed dan hij in werkelijkheid was. Hij schreef zijn eerste toneelstuk op zijn 13e. Zijn ouders scheidden in 1925. Hij keerde met zijn vader in zijn tienerjaren terug naar roemenië, alwaar hij frans ging studeren aan de universiteit van boekarest. Daar begon hij tevens poëzie en literaire kritiek te schrijven. Na zijn studie onderwees hij enige tijd frans op een middelbare school in boekarest. In 1936 trouwde hij met rodica burileano en in 1938 vertrok het paar naar frankrijk. Tijdens de tweede wereldoorlog werd hun dochter, marie-france, geboren. Ionesco schreef een aantal absurdistische toneelstukken, geïnspireerd door de (in zijn ogen) waanzin van het alledaagse leven. Tot zijn vroege werken behoren la cantatrice chauve (1950) en la leçon (1951). Aanvankelijk was er nog weinig animo voor de qua stijl afwijkende toneelstukken, maar in de jaren zeventig werden de werken bij het grote publiek populairder. Tot zijn latere werken behoren rhinocéros (1959), le soif et la faim (1965) en le roi se meurt (1962). In zijn werk komen typisch absurdistische thema's aan bod, zoals de dood en de betekenisloosheid van het leven. In 1970 werd hij benoemd tot lid van de académie française. Ionesco schreef op latere leeftijd één roman, le solitaire (1973). Ook schilderde hij.