David Hamilton(1933) Foto Affiche"Nude Meisje Le Nu" Ges Gen

David Hamilton;
(Londen, 15 april 1933 – Parijs, 25 november 2016).  " Le nu " ; Foto affiche, Gesigneerd ro, Gedateerd ro 1996, Genummerd lo nummer 46 van 200 Exemplaren, Stempel Ramatuelle France ro, Blad grootte: 30 x 40 cm, Grootte in lijst: 48 x 62 cm.
In witte aluminium lijst achter passe-partout en glas.
Ps: de lichtstreep op de arm zit niet in het beeld..

Beschrijving:

David Hamilton (Londen, 15 april 1933 – parijs, 25 november 2016) was een Britse modefotograaf, fine art fotograaf en filmregisseur. Hij werd wereldberoemd door zijn droomachtige, wazige portretten van naakte adolescente meisjes. Hij verkocht tientallen miljoenen posters en boeken en behoorde in de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw tot de beroemdste fotografen ter wereld. David Hamilton groeide op in Londen. Zijn schoolopleiding werd onderbroken door de tweede wereldoorlog. Als evacué bracht hij enige tijd door op het platteland van Dorset, het rustige graafschap aan zee, dat steeds een inspiratiebron voor zijn werk gebleven is. Na de oorlog keerde hij terug naar Londen om zijn studies architectuur en interieurdesign af te maken. Nadat hij daar zijn school had afgemaakt, vertrok hij naar Frankrijk, waar hij bleef wonen. Niet afkomstig uit een artistiek nest, had hij in zijn jeugd geen belangstelling voor schilderkunst en fotografie. Hij had wel zonder veel succes een opleiding in architectuur gevolgd. De Zwitserse fotograaf en grafisch ontwerper Peter Knapp had hem een baan aangeboden bij het Franse modeblad Elle. Zonder kennis van grafisch ontwerp kon hij er aan de slag. Hij had eerder ook ander werk aangenomen zoals metselaar in de bouw of geschoolde fabrieksarbeider. In 1957 vestigde hij zich in Frankrijk en werkte er voor een mager maandloon voor de etablissments siegel, later voor een iets beter loon bij Elle als artistiek directeur. Naar zijn zeggen werkte hij er heel snel een paar uur per dag. Bij Elle verdroegen sommigen zijn twee uren van dagelijkse aanwezigheid niet en na een jaar hield David Hamilton het daar voor bekeken. In 1960 keerde hij terug naar Londen. Daar werd hij artistiek directeur voor het " Erg grappige " vrouwenmagazine Queen. Later keerde hij terug naar Parijs. Hij werd er artistiek directeur van het grote warenhuis Printemps.

Het werden zijn vervelendste jaren aangezien iedereen bij printemps zich artistiek directeur waande. Niettemin slaagde hij erin om met het verdiende geld zijn huis in ramatuelle te bekostigen. In die periode begon hij enkele foto's te maken voor printemps: een stoel, een fles, een kledingstuk. Later, toen hij het fotograferen van meisjes belangrijk begon te vinden, maakte hij zijn allereerste fotografisch modeverslag, met professionele fotomodellen, en het werd gepubliceerd in het blad elle. Hij vestigde zich toen als onafhankelijke fotograaf in ramatuelle. Na een periode slechts bloemen, landschappen en objecten te hebben gefotografeerd, werden in 1967 adolescente meisjes zijn favoriet fotothema. Hij realiseerde foto's voor duitse tijdschriften zoals jasmin en twen: mode, schoonheid en catalogi. Het grote startschot van zijn populariteit werd gegeven toen hij foto's maakte onder de titel susan voor het blad twen. In hamiltons woorden: “ het was een illustratie van het liedje van leonard cohen. Ik was met twee modellen in ramatuelle. We luisterden onvermoeibaar naar liedjes van nina simone. We hebben ideeën uitgewisseld. En vervolgens zochten we als gekken saint-tropez af voor het verzamelen van veren, hoeden, bloemen en kleren. Twee dagen en filmrolletjes verder, waren de foto's genomen.” De nevelachtige en korrelige stijl van zijn foto's bracht hem al spoedig succes en ze werden in verschillende toonaangevende bladen gepubliceerd. Het franse fotomagazine photo besteedde in 1970 in een van zijn edities twintig pagina's aan hamiltons werk. Zijn foto's werden ook gebruikt voor een advertentiecampagne van nina ricci's parfum l'air du temps. Al snel volgde het franse fotoblad zoom met een reportage van tweeëndertig pagina's met hamiltons foto's. Als fotomodel gebruikte hij altijd adolescente meisjes, veelal met lang blond sluik haar en blauwe ogen, van achteren beschenen door het natuurlijke daglicht. Als achtergrond gebruikte hij historische huizen met daarin met bloemmotieven versierde doorzichtige gordijnen en meubels in edwardiaanse stijl. Buitenshuis maakte hij beelden in bucolische en natuurlijke omgevingen. In geheel zijn fotografisch werk zorgde hij er steeds voor dat elementen uit de moderne tijd buiten beeld bleven. Zich inspirerend op de flou artistique van de picturalistische kunststroming in de fotografie rond het jaar 1900, retoucheerde david hamilton zijn foto's niet tijdens het ontwikkelingsproces, maar paste hij een optische afwijkingstechniek toe om het wazige softfocuseffect van zijn foto's te realiseren. Zijn softfocusbeelden boden een boeiend zicht op meisjes in idyllische taferelen, vaak met de bijbetekenis van de geëmancipeerde jonge maagd. In de franse cultuur is een jeune fille een jonge vrouw, in haar late tienerjaren of twintiger jaren, die opbloeit tot een zelfstandige vrouwelijkheid. Veel van zijn foto's vereeuwigen meisjes met bloemen in het haar of met bebloemde flaphoeden op het hoofd, en gehuld in blote jurken, soepjurken of klassieke griekse gewaden. David hamiltons beelden werden gekenmerkt door het klassieke thema van de jeunes filles en fleurs, die als griekse nimfen lijken te leven in een mythische wereld, waarin david hamilton een raam aanbiedt. Hij zocht zijn nieuwe modellen veelal op zonovergoten naaktstranden en in naturistische domeinen zoals dat van cap d' agde. Voor zijn fotografisch werk nam hij een aantal van zijn amateurmodellen mee naar exotische landen zoals tahiti of het oceanische eiland guam, de bahama's of de malediven. Hij ontdekte hen ook in scandinavische landen of op het strand van saint-tropez. Hij legde contacten met de ouders van meisjes die hij graag wenste te fotograferen en pas na een sluitend contract vonden de fotosessies plaats. Naast de ontluikende schoonheid en onschuld van pubermeisjes behoorden ook bloemen, stillevens, landschappen en balletdans tot zijn thema's. In 1963 begon david hamilton zijn eerste foto's te maken. Gaandeweg ontwikkelde hij zijn typisch romantisch-erotische stijl die hem onmiddellijk herkenbaar maakte tussen beelden van andere fotografen. Gedurende tien jaar vanaf het einde van de jaren zestig was david hamilton een van de populairste fotografen ter wereld. In veel landen werden zijn fotoboeken bestsellers en zijn tentoonstellingen waren te zien in kunstgalerijen over de hele wereld. Hij werd een beroemdheid en de gevestigde orde aanvaardde hem. Aan het franse magazine photo verklaarde hij het geheim van zijn glorie: “ mijn succes vindt zijn oorsprong in de dromen en geheime fantasieën die in ieder mens schuilen.” Zijn foto's verschenen in een breed scala van tijdschriften waaronder madame figaro, quinze ans, esquire, playmen, twen, konkret, show, lui, muse (the fashionart magazine) en soon international magazine. Naast zijn fotografisch werk regisseerde david hamilton twee kortfilms en vijf speelfilms, waarvan bilitis uit 1977 de enige succesvolle was. Verder bleef hamilton publiceren in tijdschriften zoals playboy en vogue en had hij tentoonstellingen in diverse gerenommeerde kunstgalerijen en musea. Zo belandde zijn œuvre in de bibliotheek van het amerikaanse congres, thuis bij de deense koninklijke familie, in carnegie hall, in het new yorkse guggenheim museum en tijdens de ambtstermijn van bill clinton in het witte huis. Zijn softfocusstijl kwam rond 2003 weer in de mode in vogue, elle en andere modebladen. David hamilton verdeelde zijn tijd tussen saint-tropez en parijs. In 2006 kwamen twee nieuwe boeken van hem uit: david hamilton, een collectie foto's met onderschriften, en les contes érotiques, een verzameling van zijn korte verhalen, luxueus uitgegeven in een box samen met een cahier photographique 1970-1990.