De echo's van stilte, een atistiek kunstwerk, abstract.

In een vergeten uithoek van de geest, waar herinneringen langzaam vervagen en emoties hun stem verliezen, ontstond dit kunstwerk. Het kunstwerk werd niet geboren uit een idee, maar uit een gevoel — een fluistering die al jaren zweefde tussen bewustzijn en droom.
Wij vonden blauw als een symbool voor afstand: de ruimte tussen mensen, tussen momenten, tussen hartslagen. Het blauw in dit werk is geen troostrijke hemel of kalme zee — het is het blauw van de pauze in een gesprek, van een nacht waarin je niet kunt slapen. Een kleur die spreekt van verlangen naar iets dat misschien nooit terugkomt.
Paars, daarentegen, sijpelde in als een herinnering aan magie. Niet de luide magie, maar de stille magie van het onverwachte: een ontmoeting, een inzicht, een plotseling gevoel van vrede. In dit werk mengt het paars zich met het blauw tot momenten van verwarring, maar ook van hoop — alsof het zegt: "Er is meer dan je denkt. Kijk opnieuw."