Claude Emile Schuffenecker (1851-1934) - Marchande de fleurs

Bloemist en speeltuinen in het park, rond 1885-1890
Set van ingelijste tekeningen samen (elke tekening 11x7 cm)
Aquarel en potlood ondertekend met het stempel van de kunstenaar.
Herkomst: zeer mooie particuliere collectie, Frankrijk (Parijs)
Émile Schuffenecker, geboren op 8 december 1851 in Fresne-Saint-Mamès, en overleden op 31 juli 1934 in Parijs, is een Franse postimpressionistische schilder van de School van Pont-Aven.
Zijn vader, Nicolas Schuffenecker (1829–1854), een kleermaker van Elsassische afkomst, overlijdt wanneer Claude-Émile Schuffenecker nog geen twee jaar oud is. Kort daarna vestigt weduwe Schuffenecker zich met haar twee zoons in Meudon, nabij Parijs, waar leden van haar familie wonen, en vindt werk in een wasserij. Later wordt Schuffenecker opgevangen en opgevoed door de zus van mevrouw Schuffenecker, Anne Fauconnet Monnet, en haar echtgenoot Pierre Cornu, in Parijs. Hij bezoekt een schoolinstituut van de broeders van de Heilige Johannesschool, en begint vervolgens te werken in de handel van zijn oom, die chocolade en koffie verkoopt in een winkel in de wijk Halles.
Een bankmakelaar
En 1871 begint Émile Schuffenecker als makelaar bij Bertin. Op 28 februari 1872 ontmoet Schuffenecker daar Paul Gauguin; de twee worden grote vrienden (de laatste noemt hem soms 'Schuff'). Émile Schuffenecker volgt avondlessen tekenen van de Stad Parijs en krijgt les bij Carolus-Duran en Paul Baudry. Samen met Gauguin bestuderen ze meesterwerken in het Louvre en werken ze aan de Académie Colarossi in Parijs.
En 1880 trouwde Schuffenecker met zijn nicht, Louise Lançon, met wie hij een dochter, Jeanne (geboren in 1882), en een zoon, Paul (geboren in 1884), kreeg. Het paar ontvangt regelmatig kunstenaars, waaronder Guillaumin en Pissarro. Hij exposeert in de Salon van 1880 en 1881. Na de beurscrash van 1881 besluit Émile Schuffenecker, net als zijn vriend Gauguin, schilder te worden. In januari 1882 behaalt Schuffenecker de eerste plaats bij de toelatingsexamen voor tekenen en geeft les in academisch tekenen op de Lycée Michelet in Vanves. In 1884 is hij een van de oprichters van de Salon des Indépendants nadat hij in 1883 geweigerd was bij de Salon. Dat jaar nodigt hij Berthe Morisot en Édouard Manet uit om hun werk in zijn atelier te komen bekijken. Laatstgenoemde raadt hem aan om bij de impressionisten tentoon te stellen. Pissarro, die ook was uitgenodigd, weigert omdat hij zijn werk onaantrekkelijk vindt. Terwijl Gauguin naar Martinique vertrekt, zorgt Schuffenecker voor zijn zoon, Clovis Gauguin. In Concarneau ontmoet Schuffenecker in juli 1886 de schilder Émile Bernard, aan wie hij een aanbevelingsbrief geeft om hem aan Gauguin voor te stellen.
Het synthétisme
Gauguin en Schuffenecker schilderen regelmatig in Pont-Aven, in Bretagne, waar de laatste zijn portret maakt (Schuffenecker, in Pont Aven) en een karikatuurtekening met de titel Synthetisme. In een brief van oktober 1888 schrijft Gauguin: « Een advies, kopieer niet te veel uit de natuur, kunst is abstractie, haal het uit de natuur terwijl je ervoor droomt, en denk meer aan de creatie dan aan het resultaat. Dit is de enige manier om naar God op te stijgen door te doen zoals onze goddelijke Meester, scheppen."
Het werk van Schuffenecker is inderdaad een reeks citaten, gekenmerkt door diverse invloeden, pointillisme, Degas, Gauguin, enzovoort. En het is Schuffenecker die een locatie vindt, het café Volpini, waar postimpressionisten kunnen exposeren. Hij brengt regelmatig geld vooruit aan Gauguin om zijn reizen voor te bereiden, voordat hij Gauguin vertegenwoordiger wordt wanneer deze in de eilanden is, en voordat hij met hem ruzie krijgt na de dood van Clovis. Volgens Gauguin is Schuffenecker slechts een middelmatige arrivist, geboren om arbeider, conciërge of handelaar te zijn, een vagebond die alles van anderen verwacht om ooit een 'Meneer' te worden, eigenaar.
En 1903 vraagt zijn vrouw de scheiding aan; volgens Gauguin, die haar een ware harpie noemt, kan ze zijn man niet meer verdragen en beschouwt ze hem als een idioot.
Zijn collectie is geliquideerd: deze bestaat uit 7 Cézanne, 7 Van Gogh (De Postbode, De Goede Samaritaan, een Arlesiaan, een versie van de Zonnebloemen, Herinnering aan de tuin in Etten waarvan sommige schilderijen verkocht zijn aan Chtchoukine), en vele Gauguins (inclusief De Gele Christus), Japanse houtsneden en tekeningen van Odilon Redon. Hij is depressief. Gepassioneerd door sociale vragen, predikt hij aan zijn leerlingen dat tekenen niet aangeleerd kan worden en dat sociale problemen opgelost kunnen worden door 'de inbeslagname van erfenissen ten behoeve van de samenleving'. Na onderbreking door de staat, gaat hij met pensioen.
Hij exposeert opnieuw in 1912 en 1917 op de Salon des Indépendants.
In de jaren 1920 bezoekt hij in de Ruche de Fauve-schilder Victor Dupont, die hem liefdevol 'Schuff de Rood' noemt, vanwege zijn anarchistische sympathieën.
Hij stierf in 1934 in Parijs. De schilder Jacques Schuffenecker (1941-1996) is zijn kleinzoon.
Verdachte van vervalsingen
Zonder persoonlijke stijl en aan het einde van zijn leven het anarchistische gedachtegoed aanhangend, werd Schuffenecker regelmatig (al vanaf de jaren 1920 en ook na zijn dood) verdacht van het vervaardigen van vervalsingen, waaronder vervalsingen van Vincent van Gogh (Het Tuin bij Auvers en De Tuin van Daubigny). In 1927 erkende Schuffenecker dat hij de Grote Boom in Montbriand van Van Gogh had « voltooid », evenals schilderijen van Cézanne, Een landschap uit L'Estaque, Portret van Cézanne's vrouw en een Uitzicht op het Jas de Bouffan. Waarschijnlijk heeft Schuffenecker, die het werk van Van Gogh zeer zorgvuldig bestudeerd had, ook een of meerdere versies van Zonnebloemen van Van Gogh en de Tuin van Daubigny voltooid, beide in zijn bezit sinds 1894. De kwestie over de auteurschap van de Tuin van Daubigny werd in 2004 door het hof van cassatie afgehandeld, waarbij werd bevestigd dat dit schilderij weldegelijk aan Van Gogh toebehoort. Volgens Jill-Elyse Grossvogel, auteur van het catalogus-raisonné van Schuffenecker, is niet vastgesteld dat Schuffenecker bewust werken van Van Gogh heeft vervalst vóór 1900. Voor latere werken zou het catalogus binnenkort de titels en datums kunnen specificeren.
Werken
Portret van Madame Champsaur (1890), Musée des Beaux-Arts de Pont-Aven
Portret van Adelswärd-Fersen, Meditatie (circa 1901), National Gallery of Art, Washington, DC, Fonds Bruce Ailsa Mellon.
Museum voor kunst en geschiedenis van Meudon
De laatste boer van Meudon, olieverf op doek, 1884
Hooivrachtwagen, olie op doek, 1886
De wasserij, olieverf op doek, 1881
Kunstmuseum van Brest12 :
De brug, pastel op papier, 30 x 40,5 cm13;
Zeilboot op zee, pastelkrijt op papier, 23,5 x 15,5 cm14 ;
Staking en klif bij dageraad, pastelkrijt op papier, 14 x 20 cm15;
Marienlandschap, klif, pastel op papier, 12,5 x 18 cm16 ;
Boeket bomen met rood loof, pastel op papier, 13,5 x 17,5 cm17 ;
Breton landschap, rotsen, pastel op papier, 23 x 14,5 cm18 ;
Maritiem landschap, Étretat, pastel op papier, 11 x 17 cm19 ;
Kloof en punt, Normandië, pastelkrijt op papier, 13,5 x 18,5 cm20 ;
Jonge meisje met lang haar, pastel op papier, 19,6 x 28,8 cm21;
Het bosperceel, houtskool op papier, 39 x 31 cm22 ;
De jongen, pastelkrijt op papier, 33,7 x 23,7 cm23;
Marie Grandcerre, krijt, 25 x 16 cm24 ;
Scène in een Bretoense vissershaven, houtskool op papier, 31 x 24 cm
Miniatuurposter voor de krant l'Eclair, pastel op papier, 65,2 x 49,7 cm26.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.