Jack Friling (1927-2000) - Wayfarers

Jack Friling (Drammen, Noorwegen, 1927 - Florence, Italië, 2000), Wegwenders, gemengde media op papier, 1957.
Het schilderij toont twee figuren gewikkeld in lange gewaden, nauwelijks in profiel gesuggereerd, die tegenover elkaar staan aan de rand van een wateroppervlak dat is weergegeven met dikke horizontale lijnen. Boven verlicht een wassende maansikkel het landschap van gebroken rotsen en scheuren; de sfeer is nocturnaal, zwevend, bijna mystiek, en de hele compositie speelt met de afwisseling van vaste massa's en kalligrafische tekenen.
Friling werkt met drie hoofdtonen: diepzwart, een warm okergeel verspreid over compacte achtergronden, en accenten van wit - die een sterke wisselwerking creëren tussen vaste en lege ruimtes.
De poëzie van Friling draait om de grote thema's van mens en natuur, behandeld met "vereenvoudigde beeldende vormen," "krachtige kleurachtergronden" en rijke symboliek (zon, maan, cirkel, vogel, paard) die verwijst naar de spanning van de ziel richting licht en hoop. Het werk dat hier wordt geanalyseerd, vertoont in het klein precies deze kenmerken: het gebruik van de maan als kosmisch embleem, het wit dat plotselinge vlammen creëert, de centraliteit van geïsoleerde figuren gevangen in een moment van emotionele suspendie.
Met de hand ondertekend in de rechterbenedenhoek.
In zeer goede staat.
De bladmaat is 60 x 46 cm; met het frame, beschouwd als een cadeau van de verkoper, zijn de afmetingen 69 x 54 cm.
Jack Friling, geboren in Drammen op 24 oktober 1927, kreeg zijn eerste artistieke opleiding in zijn thuisland: tussen 1946 en 1948 ging hij naar het atelier van schilder Bjarne Engebret in Oslo en, van 1949 tot 1952, naar de Statens Kunstakademi onder leiding van expressionist Per Krohg; ondertussen maakte hij korte studiereizen naar Engeland, Frankrijk en Spanje, waarbij hij een taal verfijnde die al duidelijk symbolisch en visionair was.
In 1953 besloot hij zich in Italië te vestigen, in Florence, de stad waarmee hij voor altijd zijn lot zou verweven. Hier studeerde hij af aan de Accademia di Belle Arti (leraar Ottone Rosai) en het Istituto Nazionale per l'Artigianato Artistico; slechts een jaar later maakte hij zijn debuut met een solotentoonstelling in de Galleria Numero, wat de interesse van critici wekte voor de archaïsche kracht van zijn doeken en monotypes. Tussen 1957 en 1959 won hij drie gouden medailles op de Nationale Schilderwedstrijden in Viareggio, de
De jaren 1960 en 1970 worden gekenmerkt door een enerverende tentoonstellingactiviteit: solotentoonstellingen in Boston, New York, München, Amsterdam, Delft, Pompeii, uitgebreide tournees door Nederland en Scandinavië, uitgenodigde lezingen aan de University of the South (Sewanee) en de Academia di Belle Arti in Atlanta, toetreding (1959) tot het Historisch Archief van de Venaria Biennale en de toekenning van ereburgerschap van Gubbio (1959) en Pompeii (1979). In 1969-73 woonde hij in Nederland, daarna opnieuw in Noorwegen en Schotland, terwijl Florence bleef functioneren als zijn creatieve centrum van zwaarte.
Stijlmatig combineert Friling Nordic expressionisme met Toscaanse traditie: vereenvoudigde figuren, krachtig gevormde achtergronden in oker, zwart en wit «in reserve», een gekrabde markering die in het weefsel graaft als een lichtzwaard. Terugkerende symbolen zijn kosmisch - zon, maan, cirkel - en beelden van overgangen (vogels, paarden, waterwervelingen) die verwijzen naar menselijke drama en hoop. De kunstenaar beschrijft zichzelf als een «realist en mysticus»: zijn composities schommelen tussen een dramatische toon en een lyrisch akkoord, maar altijd met het doel om «de hilgen en drang naar het licht» te tonen, de spanning naar het licht.
In 1980 voltooide hij een omvangrijke reeks illustraties voor de Goddelijke Komedie, de culminatie van een interesse in Dante die in zijn vroege dagen was ontstaan; in dezelfde periode wisselde hij zijn Florentijnse studio af met een retreat in Panicaglia, een klein Toscaans dorp waar de inwoners hem
Friling bleef tentoonstellen, houtsneden graveren en grote olieverfschilderijen maken tot zijn dood in Florence op 8 januari 2000; zijn resten werden daarna overgebracht naar Noorwegen, wat idealiter de band tussen de twee thuislanden afsluit die zijn verbeelding hadden gevoed.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.