José Nogales Sevilla (1860-1939) - Vista de playa con

Het werk is onderaan gesigneerd door de auteur

De staat van het werk is acceptabel, er zijn wel wat lichte scheuren (zie bijgevoegde foto's)

Het werk wordt ongebounded gepresenteerd.

Afmetingen werk: 72 cm hoog x 92 cm breed

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

BIOGRAFIE VAN DE KUNSTENAAR:

José Nogales Sevilla is een van de meest begaafde schilders van de Málaga School. Hij omarmde alle genres en thema's en excelleerde in historiestukken, portretten en landschappen, met name in bloemstukken, in een academische stijl, in zijn versie van het realisme, de officiële schilderstijl in het brede panorama van de tweede helft van de 19e eeuw in Spanje.

In 1878 moest hij als assistent op een spoorwegkantoor werken om zijn gezin te onderhouden. Daarom werd hij gedwongen om zich in te schrijven voor de avondlessen schilderen aan de San Telmo School voor Schone Kunsten in Málaga, die werden gegeven door Bernardo Ferrándiz.

In 1880 nam hij voor het eerst deel aan de tentoonstelling van de Artistieke, Industriële en Agrarische Vereniging met drie werken: Broeder, Interieur van een Kapel, Een Japanse Vrouw en Zonsondergang. Het jaar daarop, 1881-1882, voltooide hij zijn studie aan de School voor Schone Kunsten en won hij de Eerste Prijs voor aquarel en de Tweede Prijs voor antieke tekenkunst. Zijn eerste deelname aan een nationale tentoonstelling was in 1884 met een Landschap, en drie jaar later, in 1887, deed hij dat opnieuw met Landschap. Datzelfde jaar werd hij benoemd tot verdienstelijk assistent aan de Academie van San Telmo, en in 1888 nam hij deel aan het Album, gemaakt ter ere van het priesterjubileum van paus Leo XIII, met een potloodtekening Landschap.

Zijn waarde als schilder werd erkend door zijn leermeesters, met name Muñoz Degrain, die hem er herhaaldelijk toe aanspoorde naar Madrid te verhuizen, een kans die Nogales steeds afwees en de rest van zijn leven in Málaga bleef. Nogales past echter niet in het typische beeld van de conventionele schilder van zijn tijd; hij leek niet erg onder de indruk van zijn officiële successen, en ondanks zijn grote kennis van zijn waarde en het overweldigende succes dat hij had behaald met zijn Mirakel van de Heilige Casilda, gaf hij er de voorkeur aan in zijn geboortestad Málaga te blijven en het comfortabele leven van een gevestigde schilder te leiden.

In 1890 won ze een Derde Medaille van de Nationalistische Universiteit voor haar werk Bloemen en Doornen, en in 1892 een Eerste Klasse Medaille voor haar meest erkende werk, Het Wonder van Sint Casilda (Museum voor Schone Kunsten van Malaga, in bruikleen van de Regionale Overheid van Andalusië). De opdracht kwam haar toe via een bankier uit Malaga als geschenk voor zijn dochter Casilda, die als novice intrad in het klooster van de Koninklijke Salesianen in Oviedo. Het werk werd aan het klooster geschonken en vertelt de beroemdste episode uit het leven van de heilige. Volgens de legende bracht Casilda, dochter van de Moorse koning van Toledo Almamún (11e eeuw), tegen de wil van haar vader voedsel naar christelijke gevangenen. Toen hij van haar activiteiten hoorde, betrapte hij haar terwijl ze brood verborgen in haar kleding droeg voor de gevangenen. Nogales gebruikte het onderwerp als voorwendsel om een schilderij met een academische toon te maken, wat zijn grote meesterschap en iconografische kennis demonstreerde. De schilder putte uit de barokke picturale traditie in zijn behandeling van ruimte en omgeving, evenals in zijn gebruik van kunstlicht en kleurenschema. De weergave van de figuren op de voorgrond van de compositie is opvallend, evenals zijn vermogen om de textuur van de stoffen met een nauwgezette en verfijnde techniek weer te geven, voortbouwend op de lessen die hij van zijn mentor, Muñoz Degrain, had geleerd.

Na dit belangrijke werk zette Nogales zijn picturale en academische activiteiten in Malaga voort, met als opmerkelijk jaar 1893, toen hij na een vergelijkend examen werd toegelaten tot de School voor Schone Kunsten van Malaga en de titel van vast assistent in figuurtekenen behaalde. Hij bleef deelnemen aan nationale tentoonstellingen in Madrid, zoals in 1895 met het werk Flores, het jaar waarin hij na een vergelijkend examen met het eerste nummer de leerstoel voor artistiek tekenen aan de School voor Schone Kunsten van Malaga behaalde. Vanwege zijn groeiende roem nodigde de president van de Chileense senaat hem uit om in zijn land te komen wonen, een verzoek dat Nogales afwees. Hij was nooit dol op reizen. Slechts één van zijn weinige reizen kan worden geverifieerd, een reis naar Granada in 1896, waartoe het werk Cipressen van de Generalife behoort.

In zijn geboortestad kreeg hij alle mogelijke erkenning: op 18 februari 1901 werd hij benoemd tot academicus door de Academie voor Schone Kunsten van San Fernando; datzelfde jaar werd hij benoemd tot lid van de Provinciale Commissie voor Artistieke en Historische Monumenten van Malaga. Vanaf het begin van de eeuw leed hij aan acute reumatische aandoeningen die hem er niet van weerhielden te blijven schilderen en deel te nemen aan tentoonstellingen tot aan zijn dood. Hij nam deel aan de Nationale Tentoonstelling van 1899 met Fulanita en in 1904 met Een kleine studie van bloemen, waarvoor hij door de jury werd voorgedragen voor volwaardig Commandeur in de Orde van Alfonso XII. In 1906 exposeerde hij Estudio (Studie); in 1908 produceerde hij Valenciaanse Bloemisten (Museum voor Schone Kunsten, Malaga) en in 1910 Estudio de Paisaje (Landschapsstudie). Hij nam ook deel aan de Tentoonstelling van Valencia in 1910, waar hij een diploma en een gouden medaille ontving voor artistieke en industriële tekeningen. Hij nam met zijn werk ook deel aan de Spaanse Tentoonstelling van Decoratieve Kunst en Industrie in Mexico, waar hij een herdenkingsmedaille en diploma ontving. Op 15 december 1910 werd hij benoemd tot volwaardig lid van de Academie van Malaga.

Hij bleef deelnemen aan tentoonstellingen in zijn stad in 1914 met Landschap, Interieur van een molen, Studie van een naakt, Studie van bloemen, Vuurwerk, Schets voor een portret; 1915, Bloemen; 1916, Portret, Studie van cipressen. Dat jaar kreeg hij een beroerte, maar ondanks zijn verslechterende gezondheid keerde hij terug om deel te nemen aan de tentoonstelling van 1921 met Portret van een kind en Cipressen van Granada. Hij ging met pensioen in 1931, maar bleef schilderen en deelnemen aan de Tentoonstelling voor Schone Kunsten met de schilderijen waarmee hij grote lof oogstte: Bloemen en doornen, De gevangene en Het wonder van de heilige Casilda. Een jaar voor zijn dood, op 17 juni 1937, werd hij benoemd tot erelid van de Academie voor Schone Kunsten van San Telmo in Málaga.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.