D.Teniers - Joueurs de Cartes

Zeer mooie Replica David Teniers "Joueurs de Cartes", 17e eeuw.

Gecertificeerde replica van DSB, Ref. A610/2 (Zie foto's voor meer details) Uniek in zijn soort

Het Nederlandse realisme, meer bepaald Vlaams en Nederlands, is geworteld in een cultuur die overeenkomt met de Duitstalige bevolking van Nederland in brede zin (het huidige Nederland en België).

Het zuidelijke deel van het land, Vlaams, ontwikkelt zich veel eerder dan het noordelijke deel, Nederlands. Vanaf de 11e eeuw was Vlaanderen, met de vlakte van de Po en Toscane, een van de eerste motoren van de Renaissance van Europa na de donkere middeleeuwen die volgde op het langzame verval van het Romeinse rijk en op de reeks Germaanse Scandinavische en Arabisch-Berbers invasies die ermee gepaard gaan en de gevolgen nog verergeren.

In de schilderkunst is de school van Brugge, die sommige kunsthistorici nog steeds "de Vlaamse primitieven" noemen, niets primitiefs en een uitstekende getuige van de economische en politieke ontwikkeling van Vlaanderen in de 15de en 16de eeuw.

Omdat West-Europa katholiek is, zijn de werken van deze schilders in wezen georiënteerd door religieuze thema's. Maar het naturalistisch realisme, de concrete en pragmatische geest van deze bevolking, komt al heel duidelijk naar voren, zoals blijkt uit Jeroen Bosch (1450-1516) en vooral Bruegel Peter de Oude (1525-1569). Vooral laatstgenoemde schildert even vaak profane schilderijen als heilige werken, met name zijn kermis, bruiloftsdansen, werken van de seizoenen. Maar bovendien dringen zijn religieuze voorstellingen het specifiek sacrale thema vaak naar de achtergrond, waardoor het een voorwendsel wordt voor een zeer gedetailleerde weergave van het alledaagse leven in zijn tijd.

Dit Vlaamse kenmerk zal zich na de Reformatie verder ontwikkelen in de Noordelijke Nederlanden, waarvan de latere economische groei in de 17e eeuw een vlucht nam.

De reformatie van de calvinistische strekking die in Nederland zegeviert, is religieus bijna iconoclastisch. Het Nederlandse protestantisme verbiedt religieuze voorstellingen zeker niet absoluut - gelukkig voor Rembrandt - maar hij beperkt ze wel aanzienlijk. De interieurs van de kerken zijn ontdaan van de geschilderde of gebeeldhouwde versieringen uit de katholieke tijd. De religieuze thema's die overblijven, zijn in wezen ontleend aan het Oude Testament, de Maagd en daarom verdwijnen het Christuskind, de heiligen en de heilige vrouwen. Naast het feit dat de kerk het land is uitgezet, verdwijnt een essentiële beschermheer.

De kunstenaars van de Lage Landen van het Noorden moeten zich bekeren, ze zullen dat op een voorbeeldige manier doen en de uitvinders worden van een profane, seculiere schilderkunst, heel bijzonder, die tot in de 19e eeuw origineel zal blijven in Europa.

De Nederlandse kunstenaars hebben misschien niet in absolute termen de genres landschapsschilderkunst, stillevens of zedenschilderkunst gecreëerd, maar ze hebben ze lang vóór andere regio's van Europa zo'n ontwikkeling gegeven dat het equivalent is van een uitvinding .

Voor de kunstenaars van de Lage Landen van het Noorden is het landschap bijna altijd het decor van een historisch of mythologisch tafereel. Het is de Nederlandse ontwikkeling van het landschap met geen ander thema dan de natuur, en de banale en dagelijkse hedendaagse menselijke activiteiten. Het al bekende thema 'werken en dagen' is veralgemeend, geseculariseerd en komt uit de getijdenboeken.

De schilders van Nederland zullen ook de zedenschilderkunst aanzienlijk ontwikkelen door de adellijke kringen te verlaten en zich te gaan interesseren voor boeren, ambachtslieden en bourgeois. Een gebied waar hun realisme en hun waarnemingsvermogen geweldig zijn. Vlaamse en Nederlandse kunstenaars laten ons, veel beter dan de barokke of klassieke schilders van de scholen van Zuid-Europa of Duitsland, de levenswijzen van die tijd observeren.

Een koe die plast, een varken dat snurkt, een vrouw die drinkt, die haar kleren in de kast legt, of de luizen van zijn dochter najaagt, dronken boeren die redetwisten, of bourgeois die schaatst, zijn zeer kenmerkende thema's van Nederland. Onderwerpen die elders in Europa niet of nauwelijks aan bod komen. Dit is helemaal niet de Franse schilderkunst uit de tijd van Lodewijk XIII en Lodewijk XIV. Zelfs de gebroeders Le Nain zijn verre van Vlaams en Nederlands realisme.

Tot slot neemt stilleven, dat misschien wat vage religieuze connotaties heeft met de "ijdelheden", ook een hoge vlucht die specifiek is voor deze regio van Europa.

Op het gebied van portretten had het katholieke Europa al lang de weg vrijgemaakt, en Nederland is minder origineel, behalve dat het de voorkeur geeft aan het burgerlijke portret ten opzichte van de aristocratische portretten. Maar wanneer de burgerlijke militieman van de 'grote bedrijven' het zwaard draagt, is het duidelijk dat hij geen aristocraat is. Net zoals de regenten van ziekenhuizen, begijnen, weeshuizen en diverse liefdadigheidswerken niet verward kunnen worden met de grote dames van de adel - en van de Franse, Spaanse of Germaanse religie.