J.E. v.d. Wetering de Rooij (1877-1972) - Oude standerdmolen

Mooi olieverf op doek op paneel (marouflé) van de bekende kunstschilder Johannes Embrosius van de Wetering de Rooij (1877-1972). Voorstelling met een vervallen standermolen, gesigneerd rechtsonder. Paneel met afmetingen van 28,5x36,5cm. Licht oppervlaktevuil, geen lijst.

Johannus Embrosius van de Wetering (1877-1972), bijgenaamd de Rooij, werd in 1877 in Woudrichem geboren. Hij woonde en werkte in Delft, Den Haag, Heeze, Enkhuizen, Gorinchem en Oirschot. Hij maakte studiereizen naar Belgie en Frankrijk. Zijn eerste lessen kreeg hij van A. Le Comte te Delft, daarna werd hij leerling aan de Akademie voor Beeldende Kunst in Den Haag. In de periode 1904-1907 werd hem de koninklijke subsidie toegekend.

Hij schilderde en tekende landschappen (riviergezichten en oude steden). Wetering de Rooy (1877-1972) heeft in de jaren rond 1910 in Enkhuizen gewoond. Hij was niet snel op Enkhuizen uitgekeken en schilderde zowel in als buiten het sinds de Gouden Eeuw sterk geslonken stadje

Werk van Van de Wetering de Rooij is o.a. opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.

Johannes Embrosius van de Wetering de Rooij (1877-1972) ontving maar liefst 3x de koninklijke subsidie en kon met dat geld mooie studiereizen maken naar België en Frankrijk. Hij kreeg een opleiding aan de Academie in Den Haag en woonde en werkte in Delft, Den Haag, Heeze, Enkhuizen, Gorinchem en Oirschot.

Albert Plasschaert schrijft in 1923: "... Hij schildert landschap, en stadsgezicht, in een kleur, die, persoonlijk, wat week is; week eveneens in den vorm...". Wetering de Rooy was een impressionist onder invloed van de Haagse School. Hij legde veel Nederlandse schilderachtige plekjes van landschap en riviergezicht vast op doek. Fris, vrolijk en kundig.