Jan Adam Zandleven (1868-1923) - Boerderij

Waarschijnlijk een vroeg werk van de bekende kunstschilder Jan Adam Zandleven (1868-1923), gesigneerd linksonder. Niet gedateerd, waarschijnlijk uit de periode 1890-1900. Het betreft een marouflé, olieverf op doek op (waarschijnlijk nog ouder) geparketteerd paneel. Een donker werk gefotografeerd bij daglicht en zonder flits maar toch lichter op de foto's. De lijst is op enkele plekken beschadigd. Afmetingen gepaketteerd paneel 32x40cm in een lijst van 44x52cm.

Jan Adam Zandleven (1868-1923) is een Zaankanter, geboren met zijn neus in de verf, maar met een late artistieke roeping. Jan Adam Zandleven voelde ‘passie’ voor de schilderkunst en ook zijn dromerige inborst miste haar uitwerking niet op de werken die hij heeft gemaakt.

Jan Adam Zandleven (Koog aan de Zaan, 1868 - Rhenen, 1923) wordt op 6 februari 1868 geboren in Koog aan de Zaan als zoon van een verffabrikant. In zijn jonge jaren werkt hij in het bedrijf van zijn vader, maar dat is niet van harte. Pas als dertiger volgt hij definitief zijn roeping als kunstschilder. Ondermeer Paul Gabriël en Jozef Israëls erkennen het talent van de ambitieuze Zandleven en geven hem het advies vooral te blijven oefenen en te volharden in zijn ambitie om te schilderen. In 1902 verlaat hij de Zaanstreek om zich te vestigen als schilder.

In zijn eerste jaren als kunstenaar woont Zandleven in Wijk aan Zee, waar hij zich gesteund weet door zijn vrouw en de wil om te schilderen. Af en toe verkoopt hij via een kunsthandelaar in Amsterdam, waarmee hij via de schrijver Israël Querido in contact gekomen is, een schilderijtje. Maar al snel vertrekt Zandleven oostwaarts, waar hij neerstrijkt in het Gelderse Gorssel, om zich uiteindelijk te vestigen in Rhenen, waar hij woont en werkt met zicht op de Cunerakerk. Zandleven zoekt contact met collega-schilder en kunstcriticus Henk Bremmer. Deze invloedrijke vakbroeder ziet wel brood in het werk van Zandleven. Bremmer zorgt er voor dat hij - in zijn hoedanigheid als adviseur - Helene Kröller-Müller attendeert op het werk van zij protégé. ‘Mijn leven is één passie voor de kunst’, schrijft Zandleven in 1906 aan Bremmer. De beide heren voeren een intensieve briefwisseling, waaruit blijkt dat Bremmer zich hard maakt voor zijn vriend, ondanks het feit dat de critici gemiddeld genomen weinig onder de indruk zijn. Verzekerd van een toelage van Bremmer, specialiseert de dromer zich in stillevens, (boeren)landschappen en bosgezichten met een hang naar het mystieke. Hij laat zich daarbij inspireren door Vincent van Gogh, waarbij hij 'alles vergeet als dat ééne, dat geheel eigene van hem over je heen komt’ In 1916 gaat het met de verkoop wat beter wanneer de Utrechtse kunsthandelaar Gerbrands geregeld werk van Zandleven tentoonstelt.

In 1923 overlijdt Jan Adam Zandleven plotseling op 55-jarige leeftijd in zijn woonplaats Rhenen, ruim voordat hij bekend is geworden bij een groter publiek. In het Algemeen Handelsblad staat men stil bij de schilder als ‘een stille figuur, die, wars van wat op reclame lijkt, een teruggetrokken bestaan leidde, geheel gewijd aan het werk dat hij liefhad.’ Kort na zijn dood wordt werk van zijn hand - als onderdeel van de collectie Kröller-Müller - tentoongesteld op de Salon d'Automne in Parijs en in de Kunsthalle in Düsseldorf. Op initiatief van Bremmer is er in 1929 een overzichtstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. In 1962 organiseert het Dordrechts Museum een tentoonstelling met maar liefst 111 schilderijen en 43 tekeningen. In 1994 verschijnt bij de gelijknamige tentoonstelling (georganiseerd door Kunsthandel Studio 2000) de monografie ’De werkelijkheid als een wonder’, geschreven door Willem Laanstra en Bert Honders. Het laatste grote eerbetoon is in 2012 in Museum Flehite in Amersfoort. Door nakomelingen een online museum ingericht met een digitale overzichtscatalogus, waar ook de verschillende tentoonstellingen te herbeleven zijn. Werk van Zandleven is opgenomen in de collecties van onder andere het Rijksmuseum Amsterdam, het Kröller-Müller Museum en Museum Flehite.