Olieverfschilderij stilleven van rijp fruit Tiziano Burelli

In dit indringende stilleven uit het latere werk van Tiziano Burelli vinden we een rijke dialoog tussen bederf en begeerte, vorm en verleiding. De compositie, ogenschijnlijk traditioneel – fruit op papier, uitgestald op een bruine tafel – wordt doorbroken door het auberginekleurige achtervlak, ruw en losjes geschilderd, dat een sfeer van innerlijke onrust of onderdrukte lichamelijkheid oproept.
 
Centraal in het werk zijn een peer en een pruim met de ronding naar de beschouwer gericht – opzettelijk sensueel geplaatst – gevolgd door een cluster van vruchten die samen bijna een anatomisch tableau suggereren. De twee watermeloenparten, geschilderd in vettige, brede toetsen, lijken haast te druipen van het doek, terwijl de omliggende druiventrossen een erotische geladenheid krijgen, versterkt door hun rijpheid, bijna te laat geoogst.
 
Dit werk is exemplarisch voor Burelli’s fascinatie met het lichaam als stilleven, of het stilleven als lichaam in rusttoestand, net vóór ontbinding. De penseelvoering – zichtbaar, zinnelijk, ongepolijst – verraadt de hand van een schilder die zich laat leiden door het tactiele geheugen van de huid en vrucht. In die zin sluit het aan bij zijn zeldzamere, intiemere werken, zoals Ciclisti (2014), waarin ook het menselijk lichaam, via metaforisch beeldgebruik, door het schilderdoek fluistert.