Roel Wildeboer (1902-1989) - Stilleven met bloemen in vaas

Olieverf op doek van Roel Wildeboer (1902-1989), gesigneerd linksonder. Doek met afmetingen van 80x60cm in een lijst van 95x75cm. Geheel in goede staat, lichte craquelé midden links, zie foto's. Interessant is het label aan de achterzijde op het spieraam met het adres Vossenstraat 34 te Hilversum en de titel "Doode Haas". Het doek lijkt te zijn over geschilderd met onder de huidige verflaag een stilleven met een dode haas waar Roel Wildeboer (1902-1989) waarschijnlijk op was uitgekeken.

Roel Wildeboer (1902-1989), geboren in Meppel, was een van de Meppeler schilders die tientallen jaren van zijn kunst heeft kunnen leven en met schilderen zijn brood heeft kunnen verdienen. Zijn ouders vonden dat hij eerst een vak moest leren; stukadoor, eerst op de Oever in Meppel, later in de jaren dertig in Hilversum. Omdat een kunstzinnige opleiding er niet in zat was Wildeboer geheel autodidact. Door kijken, luisteren en doen begonnen zijn artistieke aspiraties concrete vormen aan te nemen.

Als jongen was hij al meegelopen met Jan Sluiters die aan de kruisstraat te Meppel in t Heerenlogement logeerde toen hij in de jaren 1915-1916 veel in Staphorst werkte. Wildeboer droeg dan zijn schilderskist naar Staphorst. In dezelfde periode kreeg Wildeboer van meester Bos, kwekeling op de Vledderschool, geld om zelf penselen en een verfdoos te kopen. De twee Meppeler schilders waarmee Wildeboer het meeste omging waren Idserda en Keizer. Later zouden Wildeboer en Idserda elkaar in Hilversum weer tegenkomen.

De aanwijzingen van deze beide mannen zijn Wildeboer zeker tot steun geweest, hoewel zij voor hem geen leermeesters in de zin van het woord waren, gaf hij wel ruiterlijk toe van Anthony Keizer veel te hebben opgestoken.

In 1932 vestigde Wildeboer zich als stukadoor in Hilversum. In zijn vrije tijd schilderde hij steeds meer. In de buurt van het vliegveld richtte hij zijn atelier in, “de Wilgenhoek”. Vanaf 1940 was hij kunstschilder van beroep, en wel een die zijn mogelijkheden kende en zich daar niet buiten waagde. Door de jaren heen behield hij zijn eigen stijl; realistisch werk in doorgaans warme, krachtige kleuren en bleef hij bij zijn eigen onderwerpkeuze, landschappen – vriendelijke bos- en watergezichten, en stillevens met bloemen en vruchten.

Wildeboer stapte met een goede moed en blij van zin door het leven. Een optimistische levenshouding die men terugvindt in zijn werk; kleurige schilderijen met weiden, sloten, bosranden bloemen en vruchten.

Het vroege werk van Wildeboer is donker van toon en meer doorwerkt. Niet neergezet, maar opgebouwd. Grote fors geschilderde Drentse landschappen, waar met aandacht naar gekeken kan worden, zonder in een oogopslag alles te al weten en waarbij men kan wegdromen alleen al vanwege de sfeer.

Naast schilder was hij ook een niet onverdienstelijk schrijver en dichter, die regelmatig publiceerde in de Gooi en Eembode en daar ook veel respons op kreeg. Veel van zijn gedichten werden in de jaren 50 op muziek gezet en gezongen tijdens uitzendingen van de NCRV-steravonden. Ook verzorgde Wildeboer jarenlang de tekst van de strip “Bubbel Big” in de Tempelier, een uitgave van de bond van Geheelonthouders…., waarvan hij lid was voor hij wijn lekker ging vinden.

Wildeboer had een scherp opmerkingsvermogen en was niet ongevoelig voor sfeer. Hij was een natuurmens, die jaar op jaar, de wisseling der seizoenen met ontzag en verwondering gadeslaat en daarbij ook zelf de plekjes weet te vinden. Maarseveen was een geliefd schildersplekje van hem. Hier maakte hij veel van zijn buitenschilderijen, echt impressionistisch werk, dat bij wijze van spreken, in een paar uur klaar was. Hij wist dit soort landschappen: plassen, weilanden, bos, vlot en raak te treffen en maakte daarbij veel gebruik van het palletmes. Thuis, in alle rust, was hij soms weer de fijnschilder, die geïnspireerd en geconcentreerd bezig is met het maken van zijn stillevens geheel in de trant van de 17e eeuw. Alleen al zei hij, om mij zelf te bewijzen dat ik wat kan. Hij maakte hierbij veel gebruik van het spel tussen licht en donker, terwijl hij in zijn stofuitdrukking de realiteit zo dicht mogelijk trachtte te benaderen en daar ook heel goed in wist te slagen.