Uitzicht huis Amsterdam - Jacques van Meegeren (1912-1977)

Het-te-volle-Huis biedt aan :

Aquarel 25x20, linksonder gesigneerd J. van Meegeren, werk zal zijn uit de jaren 40-45, in heel mooi klassiek lijstje.

Voorstelling zal zijn uitzicht vanuit de achterkant van hun woonhuis in Amsterdam. (Kan ook een aquarel van Han van Meegeren zijn die later door zijn zoon Jacques is gesigneerd.

Jacques Henri Emil van Meegeren (26 augustus 1912 - 26 oktober 1977) was een Nederlandse illustrator en schilder .
Hij staat bekend om het vervalsen van het werk van zijn vader, Han van Meegeren , die zelf ook een beroemde vervalser was. 
Op 26 augustus 1912 werd Van Meegeren geboren in het kleine dorpje Rijswijk , vlakbij Den Haag . Zijn vader was Han van Meegeren, die later bekend werd als kunstvervalser. Zijn moeder was een telg uit een Indonesische koninklijke familie. In 1915 werd zijn zusje Inez geboren.
Als kind hielp Van Meegeren in het atelier van zijn vader. Zijn vader nam hem mee naar kunsthandelaren en musea en leerde hem hoe hij schilderijen moest beoordelen . Hij begon zijn eigen kunst te maken. In 1923 scheidden zijn ouders. In 1927 ging hij met zijn moeder en zus naar Sumatra .
In 1930, op 18-jarige leeftijd, keerde Van Meegeren terug uit Oost-Indië en herenigde zich met zijn vader. Zijn vader stelde hem voor aan vrienden, collega-kunstenaars van de Haagse Kunstkring , schilders en acteurs, en nam hem mee naar theaters en restaurants.
Na zijn studie werkte Van Meegeren een tijdje in de elektrotechnische industrie, maar dat beviel hem niet. Hij werd journalist en illustrator en werkte voor Parijse tijdschriften, terwijl hij een toelage van zijn vader ontving. Hij bezocht zijn vader in Roquebrune , Zuid-Frankrijk . In 1938 stelde zijn vader hem voor om de tentoonstelling van schilderijen uit de Nederlandse Gouden Eeuw in Rotterdam te bezoeken en het "nieuw ontdekte" Avondmaal in Emmaus van Vermeer te bekijken . Toen zijn vader later vroeg naar de indruk die het schilderij op hem had gemaakt, [ antwoordde Van Meegeren: "Het is een meesterwerk van deze eeuw, zeker geen Vermeer". Zijn vader antwoordde: "Aan wie schrijf je het dan toe?" "Aan jou, pap", zei Jacques, "ik zie het aan de lange en buitenmaatse vorm van de hoofden. De oogleden zijn jouw manier van schilderen (...) het wijnglas en de witte kan zijn ook van jou".
Op 22 september 1938 trouwde Van Meegeren met Lucienne Combey, een meisje uit Annecy in Frankrijk, vlakbij de Zwitserse grens. In 1939 werd hun dochter Michèle geboren. In 1942 werd hun dochter Chantal geboren.
Het echtpaar woonde tot 1940 in Parijs. Van Meegeren had een tweede huis in Amsterdam. Hij reisde tussen Parijs en Nederland. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ging hij met zijn twee kinderen bij haar ouders in Annecy wonen, omdat voedsel in Parijs schaars was geworden.
Na de oorlog verliet Van Meegeren zijn gezin en ging naar Nederland om zijn vader te helpen, die was gearresteerd vanwege zijn fraude met het Avondmaal te Emmaus en andere valse schilderijen.
In 1946 verhuisde Van Meegeren naar Amsterdam, waar zijn vader hem portretten leerde schilderen. Zijn vader was een strenge leraar die zijn zoon na elke fout opnieuw liet beginnen. Han zei altijd: "Wat je eenmaal gedaan hebt, zul je de volgende keer beter doen." Jacques van Meegeren werd portretschilder.
Het proces tegen zijn vader begon in oktober 1947. Jacques van Meegeren was samen met zijn zus Inez aanwezig bij het proces. Op 12 november 1947 bevond de Vierde Kamer van de Arrondissementsrechtbank Amsterdam Han van Meegeren schuldig aan valsheid in geschrifte en fraude, en veroordeelde hem tot een jaar gevangenisstraf.  Op 26 november 1947, de laatste dag om tegen de uitspraak in beroep te gaan, kreeg hij een hartaanval en werd hij met spoed overgebracht naar de Valeriuskliniek in Amsterdam. Op 29 december kreeg hij een tweede hartaanval en op 30 december 1947 om 17.00 uur werd hij dood verklaard, op 58-jarige leeftijd.
Van Meegeren tekende zijn opgebaarde vader in zijn huis in Amsterdam. Hij hield een lofrede tijdens de begrafenis, waarin hij zei: "Te veel jonge kunstenaars denken dat vaardig tekenen en beheersing van schildertechnieken niet langer nodig zijn om een ​​eerlijk kunstenaar te worden. Ze zouden er goed aan doen een voorbeeld te nemen aan mijn vader." Deze uitspraak werd gemanipuleerd door een Nederlandse krant, die schreef: "Museumdirecteuren, pas op! De zoon van Han van Meegeren heeft gezegd dat kunstenaars vandaag de dag zijn vader als voorbeeld zouden moeten nemen."
Jacques van Meegeren kreeg opdrachten voor portretten uit heel Nederland. Zijn werk werd in verschillende steden tentoongesteld. Hij werkte als decorschilder bij het American Theatre in Parijs. In 1954 ontmoette hij zijn ex-vrouw in Annecy en maakte een portret van zijn oudste dochter (de vijftienjarige), maar zag hen nooit meer terug.
Van Meegeren begon een romantische relatie met Juliette Ledel in Amsterdam. In 1957 reisde hij met haar naar Nice , waar hij de villa van zijn vader verkocht. Ze kochten een huis in Laghet en vestigden zich daar. Hij werkte als schilder en portrettist . In 1959 investeerden hij en zijn vrouw al hun geld en energie in een privétentoonstelling van zijn werk in Nice. Een paar dagen voor de opening van de tentoonstelling stroomde Nice vol water, waardoor er niemand aanwezig was bij de tentoonstelling, wat Van Meegeren maandenlang deprimeerde.
In 1962 keerden Van Meegeren en Ledel terug naar Nederland om te adviseren over een Hollywoodfilm over zijn vader. Het project werd stopgezet en er werd geen film gemaakt. Ze zaten zonder geld en moesten vaak verhuizen omdat ze de kosten van levensonderhoud niet konden betalen.
Van Meegeren begon schilderijen te schilderen en te verkopen met de handtekening van zijn vader , wat hem een ​​aanzienlijke winst opleverde.
In het laatste jaar van zijn leven bekende hij aan een verpleegster dat hij zijn familie in de steek had gelaten en dat hij nepfoto's met de handtekening van zijn vader had gemaakt en verkocht. Een jaar later, in 1977, stierf Van Meegeren, een arme en eenzame man.
Nadat Han van Meegeren bekend was geworden om zijn vervalsingen, steeg de prijs van zijn eigen werk en werd het de moeite waard om zijn schilderijen te vervalsen. Van deze vervalsingen zijn de imitaties van Jacques van Meegeren het moeilijkst te onderscheiden, omdat hij schilderde in een stijl die verwant was aan die van zijn vader en ook een perfect valse handtekening kon produceren. Carlos de Couto, de Braziliaanse vice-consul in Amsterdam, leende vaak geld aan Jacques van Meegeren, die hem terugbetaalde met schilderijen van "Han van Meegeren"

Aquarel wordt niet ver onder de vraagprijs van E 60,00 verkocht.

Eventuele verpak en verzendkosten voor Nederland en België
E 10,00