Dirk Ocker (Amsterdam 1882 - 1958 Plasmolen) maakte in 1905 deel uit van de schildersgroep ‘Gooise Tien’ in Laren, van wie ook mede-oprichter Co Breman theosofische bijeenkomsten bezocht. Met Emanuel van Beever werkte hij rond 1903 kort samen. De groep, die enkele jaren bestond, exposeerde in Laren in de galerie van de kunsthandelaar Nico van Harpen (Neuhuysweg 6, waar ook Koningin-moeder Emma regelmatig kwam) en in Amsterdam. Veel van zijn interieurstukken (Larense binnenhuizen) zijn verkocht naar Engeland, via een kunsthandel in Londen, en naar Amerika. In 1909 verstigde hij zich in Plasmolen, maar in het jaar waarin Liesbeth werd geboren woonde hij tijdelijk in Laren.Hij was, waarschijnlijk door Paula, in aanraking gekomen met de theosofie. Zijn werk is meermalen vergeleken met dat van Matthijs Maris. Hij exposeerde weinig en verkocht zo min mogelijk vanwege zijn theosofische overtuiging dat hij op zijn oeuvre zou worden beoordeeld bij zijn dood.

In 1944 werd Plasmolen geëvacueerd vanwege de oorlogshandelingen. Via Duitsland en Frankrijk vonden Dirk en Paula Ocker ten slotte onderdak bij hun familie in Laren. In september 1944, toen de bebouwing van Plasmolen werd verwoest, ging ook een groot deel van zijn werk verloren Volgens een krantenartikel in 1952 betrof het duizenden tekeningen, wat in zijn mystieke beleving een ramp was. Meer dan een halve eeuw na zijn overlijden is er een groeiende schare liefhebbers van zijn werk.Hij verkocht zijn doeken altijd alleen als het broodnodig was, want ieder schilderij was er één minder voor later. Men kan zich dan ook de paniek voorstellen die zich meester maakte van zus Fem en zoon Bock toen in mei 1945 bleek dat al zijn werk verloren gegaan was. In 1954 schrijft R.Tolman in De Spiegel nr. 50 over Dirk Ocker. Op 19 december 1958 overlijdt Ocker en wordt begraven te Genne