Het schilderij toont een levendige en elegante scène uit het negentiende-eeuwse Parijs, vastgelegd in een van de bekendste tuinen van de stad — bij een fontein, omringd door weelderig groen en flanerend publiek. Het centrale punt van de compositie is een rechthoekige vijver, waaruit een hoge waterstraal sierlijk omhoog rijst naar de lucht. Op de voorgrond staat een klassieke mythologische sculptuur, zacht verlicht door zonnestralen, die het tafereel een gevoel van verfijning en symboliek verleent.

Rondom de fontein ontvouwt zich het dagelijkse leven van de Parijse samenleving uit het midden van de 19e eeuw. Dames in lange jurken, heren met hoge hoeden en spelende kinderen vormen een charmante, dynamische scène waarin realisme zich mengt met de romantische sfeer van het tijdperk. Tegen de achtergrond van hoge, dichtbegroeide bomen en een uitgestrekte hemel verrijst een klassiek gebouw met koepel — waarschijnlijk een paviljoen of paleis — dat het decor vormt voor deze elegante wandeling van de Parijse elite.

Het kleurpalet is ingetogen en verfijnd: zachte blauwtinten van de hemel contrasteren met het diepe groen van de bomen en de warme aardetinten van de paden en architectuur. Het licht dat subtiel weerspiegelt in het wateroppervlak, verleent de scène een lichte, bijna poëtische uitstraling.

Het schilderij, gesigneerd met het jaartal 1852, is een prachtig voorbeeld van de schilderkunst uit de romantische en vroege realistische periode, waarin kunstenaars met liefde de stemmige gezichten van Parijs — zijn parken, fonteinen en het dagelijkse stadsleven — vastlegden.