Roberto Cavalli - Visioni, In Paris #859

Een ontmantelde Eiffeltoren die dient als achtergrond voor de dagelijkse stroom van toeristen die zichzelf op selfies tonen in absurde poses die herinneringen oproepen aan moderne danspassen.

Dit is mijn artistieke visie, uniek, origineel en onnavolgbaar. Het is van mij.

Eerste editie

Hoge resolutie fotografie. Gelimiteerde oplage van 50 kopieën.
Omdat het op Fine Art-papier is gedrukt, is de kwaliteit uiterst hoog, en kunnen de aanwezige afbeeldingen de ware schoonheid niet volledig weergeven.

Deze fotografische werken zijn het magische resultaat van een groot ononderbroken onderzoek dat meer dan dertig jaar heeft geduurd, en van zowel intellectueel als handmatig werk.

Soms herkenbare landschappen en soms niet, ogenschijnlijk banaal of onbeduidend, maar die in werkelijkheid volledig worden getransformeerd door mijn artistieke visie op de wereld.
Mia, uniek, origineel en onnavolgbaar.

Het is alleen van mij.

Mijn fotografische werken hebben hun huis gevonden in elke hoek van de wereld, van de Verenigde Staten tot Hong Kong, via heel Europa tot IJsland, het Verenigd Koninkrijk en Taiwan.

Ik dank degenen die het vermogen hebben om het enorme werk te begrijpen dat schuilgaat achter elk fotografierswerk.

Al mijn foto's ontstaan uit foto's die ik persoonlijk heb gemaakt, zonder hulp van Kunstmatige Intelligentie (KI).
Ik maak persoonlijk elke foto en bewerk deze vervolgens zelf in de postproductie.
Zoals altijd zijn al mijn fotografische werken origineel, in Limited Editie, met certificaat en handtekening op de achterkant.

Plaats alle biedingen die je wilt, gebruik de optie "MAXIMALAANBOD INSTELLEN" door je hoogste bod in te voeren, en je hoeft je nergens meer zorgen over te maken.

Naast dat het originele fotografische kunstwerken zijn, hebben ze de eigenschap om elke ruimte uitstekend te decoreren; de sterke visuele impact is de kenmerk van elke mijn fotografie, inclusief deze.
In de afbeeldingen kun je de simulatie van deze foto zien, opgesteld in verschillende lijsten, in verschillende formaten en in verschillende omgevingen (thuis, op het werk, enzovoort), gewoon om een beter idee te krijgen van een mogelijk eindresultaat.
De rand (wit of zwart) beschermt de foto, die vervolgens bedekt wordt door de lijst of de passe-partout.

Ik verstuur deze foto persoonlijk in een super beschermende doos (ontworpen en met de hand gemaakt door mij) via UPS - DHL - TNT binnen één werkdag.


Mijn naam is Roberto Cavalli, artiest/fotograaf alias "contengospazio", al meer dan dertig jaar. Catawiki is al vele jaren mijn galerij voor de wereld en dankzij Catawiki heb ik duizenden van mijn fotografische werken verkocht en verzonden naar elke uithoek van de planeet, allemaal met een succespercentage van 100%.
Een groot succes voor mijn kunst (die al jaren altijd succes oogst) en voor mijn persoonlijke leven.


De Eiffeltoren (in het Frans Tour Eiffel) is een metalen toren die in 1889 werd voltooid voor de Wereldtentoonstelling en sindsdien het meest beroemde monument van Parijs is geworden, wereldwijd bekend als symbool van de stad zelf en van Frankrijk.

Het idee om het ontwerp van een ijzertoren voor de Wereldtentoonstelling van Parijs in 1889 te presenteren, was niet van Gustave Eiffel, de Franse ingenieur die het ontwierp en bouwde, maar van twee ingenieurs die in zijn atelier werkten, Koechlin en Nouguier. Zo ontstond het idee om de Eiffeltoren te bouwen.
Bij de opening op 31 maart 1889 beklom ingenieur Eiffel alle 1.710 treden te voet om de Franse driekleur aan de top van de toren te hijsen.

De top van de Eiffeltoren ondergaat veranderingen... veroorzaakt door het klimaat. De warmte van de zon doet hem namelijk met ongeveer 18 cm groeien, terwijl de wind hem laat schommelen tot wel 12 cm.

Om roest te bestrijden, wordt de Eiffel Toren elke vijf jaar volledig opnieuw geverfd. Er wordt grijze verf gebruikt in steeds lichtere tinten, van de basis tot de top. Er is ongeveer 50 ton verf nodig en het werk duurt 16 maanden.

In 1907 werd er op de toren een gigantisch uurwerk van 6 meter hoog geplaatst, met de symbolen van de uren in verlichte cijfers.

In 1980 werd de wenteltrap die naar de top van de toren leidde, vervangen vanwege veiligheidsredenen en het gewicht van de structuur. De trap werd in 24 secties verdeeld, met wisselende lengtes, en met behulp van takelwerk naar de grond gelaten. Een van de secties bleef in de Eiffeltoren. Drie secties werden geschonken aan Franse musea: het Musée d'Orsay, La Villette in Parijs en het Musée de Fer in Nancy. De resterende delen van de trap werden op 1 december 1983 geveild. Verzamelingenfrom over de hele wereld kwamen naar Parijs om een stuk van de trap te bemachtigen. Vandaag de dag bevinden stukken van de trap zich over de hele wereld: in de Yoishii Stichting in Yamanashi, Japan, bij het Vrijheidsbeeld in New York en zelfs nabij de replica van de Eiffeltoren in Disneyland.


Parijs
Parijs vertellen is gedurfd, pretentieus, beslist overbodig. Het is al door velen gedaan, en allemaal getalenteerder dan ik: van de mislukte absynth poets tot Woody Allen, schilders, filosofen, musici, toeristische gidsmakers: een onbegrensd assortiment flâneurs dat onmogelijk in een overzicht te passen is. Wie ben ik, nederige Grafomaan, om iets toe te voegen aan een literatuur van eeuwen? Wie is de Ing om een aanval te wagen op het koninkrijk van Cartier-Bresson? Parijs is zo'n stad – een beetje zoals New York, waar de rook echt uit de goten komt – die men al kent voordat je er je voet zet, die men vanaf de geboorte via osmose leert kennen, waar je je ogen maar hoeft dicht te doen, zelfs op duizenden kilometers afstand, om de geur van versgebakken baguettes en boterachtige croissants en de muziek te voelen, een afspiegeling die varieert van Edith Piaf tot de soundtrack van Amélie. Parijs-Paris is de plaats van de clichés, van Mona Lisa en de Eiffeltoren, van artiesten op de Butte Montmartre en de bouquinistes aan de Quai de la Tournelle, van bistro's vol mensen op elk uur van de dag. En van Charlie Hebdo, de banlieues, Notre Dame in vlammen en de Bataclan, want men probeert ze te vergeten terwijl men zich er vol in lost, maar het lukt niet, de littekens zijn zichtbaar en ze negeren zou dwaasheid zijn.

We praatten over de clichés. Zo werkt het: de eerste keer dat je naar Parijs komt, is het een plicht om ze allemaal af te vinken, één voor één van een lange checklist. Arc de Triomphe: gezien. Rue de Rivoli: gewandeld. Mona Lisa: begroet. Boulangerie: geplunderd. In drie dagen is dat precies wat we doen, omdat de Lumière-stad bijna ongeschonden is voor de liefhebber. Ik niet, ik ben er zo vaak geweest dat teruggaan voor mij een reis door de tijd is. Ik ga naar Saint Eustache en ik ben tien jaar oud. Ik ben op vakantie met mijn ouders, buiten regent het, binnen hangt de geur van wierook en speelt iemand orgel. Boven op Montmartre, op het plein, ben ik twintig jaar en ik ben net uit een toeristisch restaurant gekomen waar ik vandaag niet eens een voet in zou zetten, tenzij onder dwang. Tussen Anvers en Pigalle word ik weer een universiteitsstudent, herken de straten – ik die mezelf ook verlies in Milaan – rondom het appartement waar elke avond Nathalie, mijn Franse huisgenoot, me uitput met zouk, de Antilliaanse muziek die ze zo leuk vindt. Alles is hetzelfde, alles is veranderd. Het is mijn Parijs, die anders is dan die van de Lumière en de rest van de wereld. Ik probeer haar die te laten proeven: ik vraag me af of ze het leuk vindt, of dat ze liever een ander pan au chocolat wil, een bord kaas.

En ik voeg ondertussen herinneringen toe aan herinneringen, om ze bij mijn volgende bezoek terug te vinden: een ritje op de scooter over de Champs Elysées, een biertje tussen de muurschilderingen in Belleville, de ontdekking van een nieuwe wijk, die verschrikkelijke winkel met versteende dieren, een verborgen straat die me aan Berlijn doet denken, twee tienermeisjes die elkaar boeken van Shakespeare and Company aanraden terwijl ik bijna in tranen uitbarst, omdat boekwinkels af en toe dit effect op me hebben.

Steen voor steen wordt Parijs steeds groter.

Oh, mijn Frans blijft in mijn hoofd sinds de middelbare school. Ik geloof dat ik het nog steeds zou kunnen spreken, dus stel je eens voor hoe blij ik was om naar Parijs terug te keren en mijn taal te kunnen tonen (altijd en overal tegen Engels — en nog erger met Engelse leenwoorden, ik ben daar radicaal in): het was in de vijfde klas van de middelbare school, ik was klassenvertegenwoordiger en ik moest het geld ophalen voor de gebruikelijke vierdaagse reis. We wisten allemaal heel goed dat we met professor G (anders bekend als "iPhone 4s") niet naar andere bestemmingen konden gaan dan Parijs, dus de enige vraag was hoe je je goed kon voorbereiden om geen ruzie te krijgen, maar hoe te beginnen? Uiteraard door met negenhonderd euro cash te gaan rondlopen in de weken vóór vertrek, geëist van de hele klas met legitieme bedreigingen (ik vraag me nog steeds af hoe LAST het overleeft met zo'n organisatie).

De vertrektijd vastgesteld op 3 december 2014 was daarna niet voorafgegaan door rustige maanden (de aanslag op Charlie Hebdo, weet je nog?), dus tussen onwettige bewegingen en historische onzekerheden, tussen degenen die er zich niks van aantrokken en degenen die dat wel deden (ik herinner me duidelijk de 'zenuwen' van een specifieke persoon), is het uiteindelijk toch gebeurd dat we dat jaar echt naar Parijs zijn gegaan. En met ons kwam ook een PlayStation 2 mee.



Na een rustige vlucht voor de meeste passagiers (behalve A die continu liedjes wisselde op haar iPod - mooie tijden, die iPod - om een van de duizend genoemde 'paniertjes' te compenseren), kwamen we ongedeerd aan bij het hok waarin we verbleven, het rijk van de stoffige tapijten, de rookmelders en de toiletten zonder bidet.
De volgende dagen bestonden uit een aaneenschakeling van musea bezoeken: Louvre, Fondation Louis Vuitton, Centre Pompidou, Musee d'Orsay, Musee d'Art Moderne de Paris, Fondation Le Corbusier.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.