Aldo van Eyck. Relativiteit en verbeelding

Aldo van Eyck.
Relativiteit en verbeelding.
Schrijver:Strauven, Francis / Eyck,Aldo
ISBN:9789029080957
Uitgever:Meulenhoff
1994,
672 pp,
paperback met flappen.
Gelezen, maar heel netjes.
vvk2

Van Eyck had een poëtische visie een oefende een verstrekkende invloed uit op het architectonische denken na de Tweede Wereldoorlog, zowel in Nederland als daarbuiten. Het is het verhaal van een bewogen loopbaan en de intensieve studie van een œuvre.
De meest degelijke (en lijvigste) biografie die in het afgelopen jaar verscheen in het Nederlands taalgebied over het œuvre van een architekt, was ongetwijfeld het boek van Francis Strauven over Aldo Van Eyck.
Het leek ons daarom erg interessant de auteur uit te nodigen om over dit werk een voordracht te houden.
ALDO VAN EYCK.
Relativiteit en verbeelding is de eerste monografie over een architekt die door zijn poëtische visie een verstrekkende invloed uitoefende op het architektonische denken na de Tweede Wereldoorlog, zowel in Nederland als daarbuiten. Het is het verhaal van een bewogen loopbaan en de intensieve studie van een œuvre.
Verre van zich te beperken tot de architektuur, handelt dit boek in de eerste plaats over de ideeënwereld van de architekt. Het trekt er de wortels van na in zijn prille jeugd, het belicht zijn vroegtijdige passie voor poëzie en relateert deze aan het klassieke denken van zijn vader, de dichter P.N. van Eyck. Het verhaalt van zijn ontdekking van de twintigste-eeuwse avant-garde en de archaïsche kulturen in Zürich en Parijs, zijn rol in de Cobra-beweging en ‘de 8 en Opbouw’, in de internationale CIAM en het dissidente Team 10, in het architektuuronderwijs in Amsterdam en Delft.
Tevens wordt bijzondere aandacht geschonken aan het begrip relativiteit dat Van Eyck als de grondslag van de kultuur van onze eeuw beschouwt. En uiteraard wordt gedetailleerd ingegaan op zijn projekten en uitgevoerde bouwwerken, van de Amsterdamse speelplaatsen tot het Burgerweeshuis, van het ingekeerde Sonsbeekpaviljoen tot het exuberante ESTEC-complex.
Francis Strauven (°1942)
Architekt en architektuurhistoricus, studeerde in Schaarbeek (Brussel) en Leuven. Hij verrichtte onderzoek naar de ontwikkeling van de moderne architektuur, en doceerde aan het Limburgs Architektuurinstituut te Diepenbeek en is thans professor aan het Sint-Lucas Instituut te Brussel. Van 1971 tot 1992 was hij redakteur van de tijdschriften Wonen-TABK en Archis, waarin hij artikelen schreef over art nouveau, funktionalisme en eigentijdse ontwikkelingen. Tot zijn publikaties behoren Bouwen in België 1945-1970 (1971), L.H. de Koninck (1980), L’Architecture en Belgique 1970-1980 (1981), Renaat Braem (1983), Het Burgerweeshuis van Aldo van Eyck, een modern monument (1987) en Jos Bascourt, art nouveau in Antwerpen (1993).