Zomeravond Suzanne Vermeer

Er ligt een meisje op haar buik in het water. Haar hoofd wat gedraaid, haar ogen gesloten en haar mond een stukje open.
Alsof ze verkoeling zoekt voor de warme zon die op haar schijnt. De blonde haartjes op haar bovenarmen deinen mee
met de wind. Kiezelsteentjes schuiven zachtjes langs haar heen en op de achtergrond klinkt het gezoem van muggen.
Op een enkele wolk na is de lucht strakblauw. Door de stroming ligt het meisje in een ondiep stuk van de rivier. Haar lange blonde haar is plakkerig en vuil. Het zit vol opgedroogd bloed en de zoetige kokosgeur van haar lievelingsshampoo is vervangen door die van ijzer. Haar strakke bloemenjurkje is opgekropen tot boven haar middel en ze draagt geen onderbroek. Haar volmaakt ronde, witte billen contrasteren met de gebruinde zomerteint op de rest van haar lichaam.
De forse wond op haar achterhoofd is niet het enige spoor van geweld. Krassen, schaafwonden, blauwe plekken. Haar nagels zijn rafelig en gebroken alsof ze wanhopig heeft geprobeerd zich aan de rotsachtige oever vast te klampen. Alles om zich niet te laten opslokken door het water. Alles om in leven
te blijven. Een van de laatste dingen die ze in haar veel te korte leven zag waren ogen zo blauw als de zomerlucht. Er zijn mensen naar haar op zoek. Mensen die veel van haar houden. Ze is iemands dochter, iemands zusje, iemands kleinkind, iemands nichtje, iemands vriendin. Hun geschreeuw kan zij niet meer beantwoorden. Zal de waarheid over die noodlottige nacht ooit boven water komen?

Verzenden kosten koper