Vooral in de openhartige jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw bloeide het genre van de 'antropologische bekentenisliteratuur' op. Met een zekere gretigheid brachten antropologen verslag uit van de spanningen en frustraties waaronder zij in het 'veld' gebukt waren gegaan. Ineens was de tijd voorbij dat zij in het voorwoord van een gedegen etnografie hun cultuurschok slechtsin enkele achteloze zinnen afdeden. Al deze openbare biechten maakten de lezer duidelijk dat het pad van een veldwerker bezaaid was met distels en doornen, al bevond zich daartussen gelukkigook wel eens een enkel madeliefje. In Antropologen te velde klinken de stemmen op van bekende en minder bekende antropologen. Te samen geven zij een kleurrijk, indringend en vaak humoristisch beeld van het leven en lijden van de veldwerker. Uit de inleiding van prof. dr. Yme Kuiper: 'Kijken we nog een keer in de achteruitkijkspiegel, dan blijkt Antropologen te velde inmiddels een klassiek boek te zijn geworden, geschreven door een reisauteur die de golf van veldwerkintrospectie, welke min of meer volgde op de verdwijning van de klassieke antropologie, tot zijn thema maakte. [...] 

NIEUW, VASTE PRIJS