Barnard, Benno - Tijdverdrijf voor enkle fijne luiden (1987

Barnard, Benno - Tijdverdrijf voor enkle fijne luidenEssays over poëzie
Antwerpen, Dedalus, 1987, eerste druk

Paperback
12 x 19 cm.
167 Bladzijden

NIEUW. NIET GELEZEN
Stempeltje op Franse titel

Voorafgegaan door een citaat van Du Perron waaraan de titel ontleend is, geeft de ook als dichter bekendstaande B. Barnard (1954) zijn kijk op de poëzie van 17 Vlaamse en Nederlandse dichters, inclusief die van hemzelf. In feite gebruikt hij poëzie van anderen (o.a. Bernlef, Gerlach, Ouwens en Kusters) mede als een scherm van reflectie om zijn eigen positie te bepalen. Soms komt hij daarbij tot interessante conclusies, vooral als hij dichters die weinig met elkaar gemeen lijken te hebben (Zuiderent en Lanoye) onderling vergelijkt, soms ook blijft het betoog irrelevant.
De bundeling draagt daardoor, ondanks het feit dat Barnard een soepele stijl hanteert en hij met de verwachte stellingen betrekt, qua kwaliteit een onevenwichtig karakter. Misschien komt dit ook doordat hij de stukken, die op een na eerder in tijdschriftvorm verschenen, niet 'uitgebreid, herschreven of anderszins gewijzigd' heeft, zoals hij zelf in de verantwoording aangeeft.
Biblion recensie

Benno Barnard:
In 1985 was de auteur (als eindredacteur van de WP-lexicon van de NL-literatuur) gedwongen zijn eigen lemma - en dat van zijn vader - kritisch te bekijken, en werd toen zo heen en weer geslingerd tussen beperken en aanvullen dat hij ten slotte maar besloot alles vrijwel onveranderd te laten, álles, behalve... de eerste opmerking na zijn naam en geboortedatum: 'zoon van de dichter Guillaume van der Graft'.
In 1993, in Het gat in de wereld, vult hij dit 'gat' meer dan op; je zou het zelfs 'de rode draad' die door dit hele autobiografische boek over de periode 1987-1991 heen loopt, kunnen noemen, want vanaf het begin tot en met het einde duikt de dichter-vader telkens weer op, liefdevol beschreven door de schrijver-zoon.
Het spreekwoord 'Pfarrers Kinder, Müllers Vieh / gedeihen selten oder nie' blijkt niet altijd te kloppen, want Barnard (1954) gedijt, groeit, bloeit in en door dit boek, dit zelfportret vol vaderlijke trekken, binnen en buiten Nederland (met name in Brussel en Antwerpen), tot ver buiten Europa, zijn 'krachtcentrale'.
Barnard dicht een gat in de wereld, in dubbele betekenis: hij vult het en doet dat op een dichterlijke/erfgrondige wijze. Bekroond met de Busken Huetprijs 1994 en de Kellendonkprijs 1996.

Kosten van verzending (Nederland: € 3,92; België: € 7,60) ten laste van koper