Peter Ruitenberg - De bange januarinacht Stormramp Andijk

Paperback in prima staat

Peter Ruitenberg - De bange januarinacht

Stormramp Andijk 1916 en nasleep

Het is niet zonder reden dat Andijk sinds 1816 als gemeentewapen een ruiter te paard, houdende 'n vaandel in de hand met daarop de letters AD, voert. Het door de Hooge Raad van Adel verleende wapen symboliseert een dijkwacht te paard. Een blik in de geschiedenisboekjes leert ons dat het voor de afsluiting van de Zuiderzee bij de Noorderdijk behoorlijk kon spoken; vandaar dat op edele viervoeters gezeten dijkwachten bij stormweer regelmatig controleerden of de dijk in gevaar verkeerde.
Menigmaal deden de gebundelde krachten van wind en water een poging de sporen van bewoning uit te wissen. Exact een eeuw nadat het karakteristieke wapen was ingevoerd, waren de Andijkers andermaal volledig aan de ondoorgrondelijke handelwijzen der weergoden overgeleverd.
In de nacht van 13 op 14 januari 1916 hadden ze namelijk weer een slechte bui.
De bevolking beleefde hachelijke uren. Men raakte wederom van de kwetsbaarheid der zo onverwoestbaar ogende zeewering doordrongen. Op meerdere plaatsen bezweek aan de landzijde het talud en de slijkmassa richtte een onvoorstelbare ravage aan. De ingezetenen wisten ternauwer-nood de voeten droog te houden; vast staat dat Andijk door het oog van de naald is gekropen.
De gevolgen ervan waren ingrijpend. De nasleep duurde meer dan tien jaar.
Zo is er ontzettend veel aan de dijk verbeterd, indachtig de oude zinspreuk ‘Wie niet wil dijken, moet wijken’.
De gedaante van het dorp werd aanzienlijk veranderd en in het belang van de veiligheid moesten veel pittoreske dingen het veld ruimen.

Vanaf het eerste moment dat ik met het onderwerp ‘in aanraking’ kwam, raakte ik erdoor gefascineerd. Uit de archieven van waterschappen en de gemeente heb ik met engelengeduld de interessantste gegevens boven water gevist. Die historische wetenswaardigheden zijn in deze uitgave bijeengebracht. Naast een schat aan archiefinformatie is de ‘menselijkheid’ evenmin vergeten. Middels mondelinge geschiedsoverdracht zijn een stuk of zeventig persoonlijke vertellingen van mensen die de stormramp aan den lijve hebben ondervonden door tekst, foto's en overig illustratiemateriaal heen gestrooid.

Vanaf de bange januarinacht tot aan het eind van de twintiger jaren kunt u het verloop – als een in de tegenwoordige tijd geschreven chronologisch verslag – op de voet volgen. Het is het verhaal van de Westfries en de aloude strijd tegen het water.

1e druk 1988
een eigen beheer uitgave Peter Ruitenberg- Bovenkarspel
224 pagina's
480 gram

kijk ook eens naar mijn andere advertenties
afhalen aan de deur mogelijk
verzenden PostNL 4,25