Onder het Edikt / H. te Merwe

Onder het Edikt / H. te Merwe. Vereeniging tot Verspreiding der Heilige schrift, Amsterdam, z.j.; 147 bladzijden. Schrijven was voor Te Merwe het uitvoeren van een ”hoge opdracht.” Ooit vroeg professor Waterink hem waarom hij steeds weer de pen ter hand nam. ”Plompverloren -ik schrok er eigenlijk zelf van- antwoordde ik: ”Voor God.” Toch geloof ik dat dat het is. Het is een dienst. En dan een dienst die ik tegelijk een liefhebberij noem.” Vanuit die gedrevenheid wilde hij dat zijn boeken een boodschap moesten hebben. Maar hij was wars van ’preken’. ”Daar heb je dominees voor,” was zijn stelling. Voordat Te Merwe een verhaal opschreef, wilde hij zeker zijn van de feiten. In de historische boeken mochten geen elementen voorkomen die niet klopten. Hij maakte in de protestantse kring naam als schrijver van historische verhalen voor jongeren. De meesterverteller kende zijn beperkingen. Hij wist de mindere te zijn van de gevierde kinderboekenschrijver W. G. van de Hulst. ”Hij was een schrijver van naam en ik was zogezegd een beginnelingetje,” zei hij in 1973 in een interview. Het werk van Te Merwe is inmiddels nagenoeg in de vergetelheid geraakt. Verschillende van zijn boeken zijn (opnieuw) op de markt gebracht door reformatorische uitgevers als De Banier en Van der Tol. Inmiddels is er nauwelijks meer belangstelling voor zijn boeken. Ofschoon zijn verhalen vanwege de boodschap en geschiedkundige nauwkeurigheid waardevol zijn, heeft Te Merwe gelijk gekregen. Hij was geen Van de Hulst, wiens boeken in trek blijven.