Het geheime dorp ( verhaal 2e wereldoorlog )

In de jaren '40-'45 werd het voor grote groepen Nederlanders steeds meer onmogelijk zich openlijk op straat te vertonen of zelfs rustig op hun eigen adres te vertoeven. Joden, verzetsmensen, spoorwegpersoneel en nog vele anderen werden gezocht door de bezetter en moesten ander onderdak vinden. Het tot die tijd slechts zelden gebruikte woord 'onderduiken' kreeg toen een heel speciale betekenis en het woord onderduiker werd haast een erenaam.
Veelal waren per adres maar één of hooguit enkele onderduikers; in enkele veraf gelegen boerderijen waren soms hele gezinnen ondergebracht; zelden kwam het voor dat een grote groep, min of meer georganiseerd, bij elkaar woonde.
Over zo'n groep nu gaat dit verhaal. Het is op historische gegevens gebaseerd; in de bossen bij Nunspeet geeft een gedenksteen nog de plaats aan, waar dit Geheime Dorp lag.
Een treffend tijdsbeeld voor ouderen én jongeren.