De eikelvreters

Het verhaal wordt verteld in de ik-persoon door de echtgenoot van de schrijfster, die in het verhaal Curro wordt genoemd. Hij kijkt terug op zijn jeugdjaren in Zuid-Spanje. Als het boek begint is het 1945. Curro is dan 8 jaar. Hij vertelt hoe hij in Andalusie is opgegroeid. Hij schetst een beeld van honger en armoede maar zonder enige klaagzang of sentimentaliteit. Verslag over de vindingrijkheid van hem en zijn ouders om het voortdurende voedselprobleem het hoofd te bieden. Hij vertelt over de personen die in zijn dorp wonen, over de dood van zijn grootmoeder, over het hoeden van varkens en het zoeken van eikels die als voedsel dienen. Een prachtig, zeer filmisch geschreven verhaal, waarbij voldoende ruimte wordt overgelaten om iedere lezer zijn geheel eigen beelden te laten vormen. Het boek bevat nauwelijks dialogen, maar is juist daardoor boeiend en beeldend. Het geeft een prachtig portret van Andalusie en haar bewoners. Deel uit de gouden griffelreeks. Het boek kreeg de gouden griffel in 1990. Vanaf ca. 13 Jaar. Ook voor volwassenen een mooi boek.