Neo-impressionisten - Seurat tot Struycken

Deze publicatie verscheen ter gelegenheid van de gelijknamige tentoonstelling in het Rijksmuseum Vincent van Gogh te Amsterdam van 28 mei t/m 7 augustus 1988.

Auteur: Ellen Wardwell Lee, uitg. Waanders, PB, 1e druk 1988, 224 pag.
Nieuw staat.

In 1886 presenteerde Georges Seurat een aantal opzienbarende schilderijen. Zich baserend op recente ontdekkingen op het gebied van de optica en kleurtheorieën legde hij zich toe op zorgvuldig opgebouwde composities die geheel bestonden uit stippen van pure kleur. De techniek werd ook wel pointillisme genoemd. Zijn werk creëerde een waar schandaal. Dit rijk geïllustreerde kunstboek behandelt de bloeiende stroming die met het werk van Seurat ontstond. De kunstenaars noemden zich neo-impressionisten omdat ze zich wilden afzetten tegen de intuïtieve methode van de impressionisten. Kunstenaars als Signac en Angrand sloten zich bij hen aan en in 1886 kwam ook Vincent van Gogh in Parijs in aanraking met deze nieuwlichters. Deze confrontatie liet Van Goghs werk niet onberoerd, ook al hanteerde hij de stippeltechniek op een onorthodoxe wijze. In deze schitterende uitgave wordt het werk besproken van grote kunstenaars als Seurat, Signac en Toulouse-Lautrec. Veel van hun schilderijen worden in kleur afgebeeld. Het neo-impressionisme is niet tot bovenstaande groep beperkt gebleven. De invloed op Belgische en Nederlandse kunstenaars in de jaren tachtig en negentig was groot. Bovendien beleefde de stroming rond 1900 een tweede bloei, waarin vooral Toorop in Nederland de toon aangaf. Ook Mondriaan en Sluyters zijn door hun ideeën beroerd. Ook van hen zijn schilderijen afgebeeld.