Louis-Ferdinand Céline - Reis naar einde nacht 1968 1e dr gb

Louis-Ferdinand Céline - Reis naar einde nacht 1968 1e dr gb

De zeldzame, mooie, gebonden dundruk editie !
In de meesterlijke en ongeëvenaarde vertaling van E.Y. (Mani) Kummer.

In 1932 verschenen, beschrijft deze reis door de wereld de uitzichtloosheid en het absurde van het leven in een voor die tijd volkomen nieuwe stijl: gebruik van de gesproken taal (grof, cynisch), ontwrichting van de zinsconstructie. Aan de orde worden gesteld: de waanzin van de oorlog ('14-'18), de hebzucht van kolonisten (Afrika), de eenzaamheid (New York), de machteloosheid (Parijs) t.a.v. achterdocht, bekrompenheid, egoïsme. Het boek is kortom een felle aanklacht tegen de maatschappij, waarin steeds dezelfden de dupe zijn. De mens wordt erin op genadeloze wijze ontleed.

Reis naar het einde van de nacht beschrijft de wederwaardigheden van hoofdpersoon Ferdinand Bardamu, feitelijk een alter-ego van Céline. Hij wordt op bijna autobiografische wijze gevolgd, eerst tijdens de Eerste Wereldoorlog, aan het front in Vlaand eren (1917), waar hij een onderscheiding kreeg en blijvend lichamelijk letsel opliep; vervolgens is er sprake van een kortstondige en ongelukkige koloniale loopbaan in Afrika (1916-1917); later gaat hij naar de Verenigde Staten, waar hij onder meer de werkomstandigheden bij Ford in Detroit onderzoekt (Céline deed dat zelf ook en publiceerde rond die tijd zijn kritisch essay La médecine chez Ford). Uiteindelijk eindigt Bardamu (net als ook weer Céline zelf) als arts in Clichy, een voorstad van Parijs.

Reis naar het einde van de nacht is de roman over de banaliteit en zinloosheid van het leven, hoewel het einde (de vestiging van Bardamu als arts) ook wel gezien kan worden als het besluit van een bildungsroman: na de misère die hij zelf gekend en gezien heeft tijdens zijn omzwervingen in de oude en de nieuwe wereld, zal Bardamu voortaan beroepshalve menselijk leed lenigen. Zijn eigen bestaan wordt er echter nauwelijks zinvoller door, eerder nog meer verward dan het al was.

Reis naar het einde van de nacht wordt in belangrijke mate getypeerd door Célines levendige taalgebruik, met veel hyperbolische overdrijvingen en het procedé van weglatingen (het overslaan van passages, die de lezer dan zelf mag invullen). Toch kan zijn taalgebruik in Reis naar het einde van de nacht qua taal nog aansluiting vinden bij klassieke prozavormen en heeft Céline het voor zijn latere werk typerende ritmische taalgebruik (zijn "petite musique", met de kenmerkende drie puntjes) nog niet gevonden. Dat neemt niet weg dat veel Céline-liefhebbers Reis naar het einde van de nacht nog altijd zien als een hoogtepunt, voor menigeen hét hoogtepunt uit Célines oeuvre.

Reis naar het einde van de nacht werd in 1932 onderscheiden met de Franse litaratuurprijs Prix Renaudot.
De Franse toonaangevende krant 'Le Monde' koos het boek in 1996 als zesde in een overzicht van de beste literaire werken uit de twintigste eeuw.
In 2002 werd het boek opgenomen in de lijst van beste 100 boeken uit de wereldliteratuur, samengesteld door de Zweedse Academie.

----

Louis-Ferdinand Céline
Reis naar het einde van de nacht
Oorspronkelijke titel: Voyage au bout de la nuit
Uitgever: Van Oorschot
Vertaling: Mani Kummer
1968
1e druk
Gebonden, met zeer goed omslag
618 p.

Schaars. 1e druk, met zeer goed omslag
Mooi exemplaar: strak, schoon, gebonden exemplaar.

Heeft u interesse, mail of doe een serieus bod.

Kijk ook eens naar de andere boeken van Zevenblad, waaronder meer van Céline.