Dijkdoorbraak - Rock van eigen bodem

Beschrijving: In een zelfde concept als de twee soundbooks van Leo Blokhuis (Sound Of The Sounden Sound Of The Westcoast) is Dijkdoorbraak verschenen, een soundbook over Rock Van Eigen Bodem 1958-Heden van de hand van Tjerk Lammers. Een kloeke set die prachtig van vormgeving is en lekker geschreven. Maar muzikaal inhoudelijk laat ie een beetje te wensen over.
Het is dan ook lastig om een interessant muzikaal document te maken over Nederlandse artiesten. Waar de twee sets van Blokhuis luisterden als een avontuurlijke ontdekkingstocht waarbij je gaandeweg steeds weer nieuwe pareltjes oppikte en vervolgens op een eigen houtje op speurtocht kon gaan naar ander werk van die artiesten, staat Dijkdoorbraak goeddeels vol met klassiekers. Nummers die dusdanig tot het collectieve Nederlandse muziekgeheugen behoren, dat een ontdekkingsreis bij voorbaat al uitgesloten is. Puur omdat een heel groot deel van de liedjes zich al na luttele seconden woord voor woord laat meezingen. Of je ze nu leuk vindt of niet. Je kent ze gewoon.
Neemt niet weg dat er een aantal opvallende en daardoor ook wel interessante tracks te vinden zijn tussen de 83 tracks in de set. Neem nu Im Sure Were Gonna Make It (Wap Shoo Wap) van punkers Ivy Green of de liveversie van Brainbox Virgin en het vrijwel onbekende samenwerkingsverband tussen Ramses Shaffy en Focus middels het overigens in beroerd Engels accent gezongen The Shrine Of God. Het zijn de krenten in de pap. Ook het vermelden waard is de samenwerking tussen Rowwen Hèze en Los Lobos waarin Bestel Mar aan Anselma wordt gekoppeld. Maar dat nummer komt vlak nadat Rowwen Hèze al eerder voorbij kwam en doet je als luisteraar ineens beseffen dat wel heel veel artiesten doubleren. En dat is niet zo erg als de doublure relevant is, maar dat is het in veel gevallen helaas niet
In het begeleidend schrijven, dat zeer de moeite waard is overigens, stelt Lammers dat de Nederrock daadwerkelijk begon met de single Rock Little Baby Of Mine van de Tielman Brothers, die later (terecht) weer terugkomen met Little Bird. Eerstgenoemd nummer overigens in 2008 binnen het Canon van de Nederlandse Popmuziek ook als startpunt der Nederpop verkozen trapt de 4cd-set af, direct gevolgd door wat velen het officieuze begin van de Nederrock zullen vinden; Peter Koelewijns Kom Van Dat Dak Af. Deze staat echter in Duitse versie (Ich Habne Macke) op de set, wat voor het verrassingseffect best geinig is. Op zich mooi is ook dat Koelewijn tegen het einde van de set nogmaals terugkomt met Alles Wat Van Waarde Is, Is Weerloos, een nummer van zijn volledig onterecht onder de radar van het grote publiek gebleven album Een Gelukkig Man uit 2009. Goed dat zon album op deze manier nogmaals onder de aandacht wordt gebracht en zeker ook prima dat de Nederrock cirkel op die manier rond wordt gemaakt. Maar is het een relevante track om Nederrock anno nu te schetsen?
Die vraag stel je jezelf al luisterend en lezend wel vaker. Hoort Vandenberg thuis in een verzameling als deze? Zeker! Hun Burning Heart staat ook glorieus te rocken op de tweede schijf. Maar moet dan die Queen-pastiche A Number One uit 2011 (nergens een hit behalve in Twente) er tegen het einde ook op? Het Goede Doel met Vriendschap. Hoort absoluut op een set als deze, al is het om het even welke jaren 80 klassieker je van ze pakt. Maar hun Weg Van Utrecht uit 2009 op schijf vier. Ondanks bijdragen van Herman van Veen en Spinvis toch geen klassieker en al helemaal niet maatgevend voor wat er tegenwoordig speelt. Het is eigenlijk dan ook vooral die vierde cd waar deze box mank gaat. Veel recent werk, zoals het hoort bij chronologische sets. Maar dan wel vooral recent werk van artiesten die hun sporen al lang en breed verdiend hadden in de jaren 60, 70, 80 en 90. Alsof er de laatste jaren in het geheel geen nieuwe Nederlandse artiesten zijn opgestaan om het Nederrock vuur brandend te houden. Terwijl artiesten als Go Back To The Zoo, Tim Knol, Di-rect, Moke of zelfs oude rotten Heideroosjes niet hadden misstaan. Zal ongetwijfeld (deels) ook een rechtenkwestie zijn, maar het maakt dat Dijkdoorbraak naar mate ie vordert steeds minder evenwichtig is en dat is best jammer. Want hoewel deze box niet zal aanzetten tot een muzikale ontdekkingsreis, had ie zeker vanwege de puike, goed geschreven en uiterst informatieve inhoud bij een iets meer consistente muzikale inhoud de boeken in kunnen gaan als ultiem Nederrock document.
(R3)
Bij een (te) laag bod geen reactie.