Fallschirm-Panzerfüsilier- Bataillon 2 Hermann Göring

Wereldoorlog Weltkrieg, Ostpreußen

Mocht iets niet duidelijk zijn, mail me gerust.

Der Letzte Hieb! – Karl Knoblauch 1992.
(De Laatste Stoot).

Füsiliere im Untergang – Ostpreussen 1944/45.
(De ondergang van de Fuseliers – Oost Pruissen 1944/45).

De geschiedenis van het Fallschirm-Panzerfüsilier- Bataillon 2 Hermann Göring.

Geschreven in ik-vorm.

Geïllustreerd; 160 pagina’s; groot formaat circa 21 x 29 cm.

OP de eerste binnen pagina bevindt zich een NAW-stickertje met daarbij geschreven august 1944

Dit boek werd blijkbaar samengesteld in 1992, maar pas in 1994 uitgegeven door Marion Knoblauch, en bevat de teksten uit de persoonlijke dagboeken van Karl Knoblauch (KK).

Het boek kon alleen maar besteld worden aan haar huisadres, en zal maar in een beperkte oplage gepubliceerd zijn.

Dit unieke boek mag weg voor 17,50 euro.

Eventueel bijkomende verzendkosten bedragen 5,25 euro.

De eerste afbeelding in de advertentie toont Oberleutnant Knoblauch,
die vanwege de talloze gevechtsacties waaraan hij deelnam, werd gedecoreerd met het Eiserne Kreuz 1. Klasse en het Deutsche Kreuz in Gold.

Zijn voorgeschiedens was:
1938: ging vrijwillig in militaire dienst en werd opgeleid tot onderofficier.
1940: deelname aan de Frankrijk veldtocht bij de 95ste Infanterie Divisie.
Oktober 1941-September 1943: ging over naar de luchtmacht en werd waarnemer luchtverkenning bij een
Ju-88 ‘Fernaufklärunsstaffel’.
September 1943: gewond geraakt in een luchtgevecht met een Russisch jachtvliegtuig boven Rusland, verliest daarbij een oog.

Zijn uitgebreide verhaal in dit boek over zijn belevenissen begint in augustus 1944 als hij hersteld is van zijn verwondingen, maar vanwege blijvend oogletsel niet meer ‘luchtvaardig’ is.

arriveert dan bij een ‘Frontfliegersammelgruppe’, van waar herstelde en inzetbare militairen weer naar operationele eenheden geplaatst zouden moeten worden.

KK wekt de indruk dat daar bepaald geen haast mee wordt gemaakt, maar dat hij zo spoedig mogelijk weer in actieve dienst wil.

Dat stuit op onbegrip, en als enige keus krijgt hij de plaatsing voorgelegd bij de Pantserdivision HG (genoemd naar Hermann Göring, onder andere opperbevelhebber van de Luftwaffe). Deze pantserdivisie maakte deel uit van de Luchtmacht, en niet van de Landmacht.

KK gaat hier mee akkoord, en dat heeft ongetwijfeld te maken met zijn achtergrond. Hij geeft in zijn voorwoord in het boek aan dat zijn handelwijze, voortkomend uit zijn Pruisische opvoeding, gebaseerd op plichtsbesef en discipline (Preussens sozial-aristokratischem Postulat), niet door iedereen begrepen zal worden.

Citaat: Mehr sein als scheinen, viel leisten, wenig hervortreten!
Anders gezegd: Adeldom verplicht.

Hij krijgt nu te horen dat hij er rekening mee moet houden dat hij binnen 14 dagen bij die divisie geplaatst zal worden.

Voordat het zover is, verneemt hij uit radioberichten over de gevechten in ‘Westholland im Raum Arnheim Nimwegen’ en dat het daar op 26 september gelukt is ‘eine englische Elitedivision restlos zu vernichten’. Te lezen valt verder over de hoge aantallen verliezen aan personeel en materieel die de Engelsen daar geleden zouden hebben.

Op 1 oktober 1944 arriveert hij dan bij de divisie noordelijk van Warschau. Na een aanvullende praktijk opleiding wordt hij vervolgens als pelotonscommandant geplaats bij het Fallschirm Pantzerfüsilier Batallion, dat deel uitmaakt van de Fallschirm-Panzergrenadier-Division 2 Hermann Göring.

Dan volgt het verhaal van zijn belevenissen aan het Oostfront, vaak van dag tot dag en soms zelfs van uur tot uur. Eigenlijk een aanéénschakeling van gevechtsactiviteiten.

Eind januari 1945 raakt KK gewond in een vuurgevecht en wordt per trein, samen met andere gewonden, afgevoerd naar een ‘Lazarett’ in het plaatsje Braunsberg, gelegen aan het Frische Haff, een zee inham waar ook Danzig aan ligt.

Dit Haff vriest ’s winters dicht, en tienduizenden vluchtelingen zijn over het ijs westwaarts gevlucht voor de naderende Russen. Het is een tocht die vaak onder barre omstandigheden ondernomen werd, en waarbij duizenden vluchtelingen om hert leven kwamen.

Vervoer voor gewonde militairen is niet beschikbaar, en gewonden die nog ‘loopvaardig’ zijn krijgen de keus om de route over het ijs te nemen.

KK kiest hiervoor en met een groep van 43 andere gewonden begint hij op 3 februari omstreeks middernacht aan de tocht over het ijs, dat dan al aan het smelten is.

Na een uren durende uitputtende tocht bereikt hij tenslotte de andere oever met slechts 19 van de 43 gewonden die aan de tocht begonnen zijn. De tocht wordt dan vervolgd, eerst te voet, dan per trein, en op 11 februari wordt Hamburg en vervolgens Oldenburg bereikt.

KK krijgt daar verlof om familie in Hannover te bezoeken. Na het familiebezoek doet hij een poging om naar Berlijn te reizen. Na een chaotisch verlopen reis lukt dat, en hij arriveert in een kazerne van de Hermann Göring divisie.

De reis gaat dan verder oostwaarts naar Dresden, waar op dat moment eenheden van de divisie aanwezig zijn. Daar krijgt hij te horen dat hij vanwege zijn medische gebreken niet ingezet kan worden, en keert terug naar Berlijn.

In Berlijn krijgt hij het ‘Marschtbefehl’ om zich met een groep andere niet meer inzetbare kameraden naar het stadje Fredericia in Denemarken te begeven. Op 1 mei bereiken ze de Duits/Deense grens, waar ze het advies krijgen om niet verder te reizen.

Dat advies wordt opgevolgd en de reis gaat dan terug, zuidwaarts naar het Fliegerhorst Jagel in Schleswig, waar ze een onderkomen vinden.

Op 2 mei wordt de dood van Hitler bekend gemaakt, op 4 mei komt er een eind aan de strijd om Berlijn, en op 5 mei wordt er plaatselijk een wapenstilstand afgekondigd en bereiken de eerste Britse troepen de vliegbasis Jagel.

Op 7 mei capituleert de Wehrmacht voor Rusland. Dat treft KK en zijn kameraden harder dan de capitulatie voor de westerse geallieerden, waarbij men van mening is dat de samenwerking tussen het westen en Rusland ‘’verraad aan Europa’ betekent.

Op 9 mei dan ‘schweigen an alle Fronten die Waffen‘, en voor KK betekent dit dat er een einde komt aan een ‘sechsjähriges ehrenhaftes Ringen’ en dat de Wehrmacht ‘ am Ende einer gewaltigen übermacht ehrenvoll unterlegen ist‘.

Meine Herren, das war’s dan wohl! Na deze woorden van een jonge officier volgt nog een stukje tekst van KK , en hij beëindigd zijn verhaal met het citeren van een opschrift op een Pruisisch vaandel uit 1626 en een gedicht met als titel Frage des Toten.