Dieren trekken over oceanen en continenten 9789023580799

BoekenBalie maakt van tweedehands jouw eerste keuze. Met een Trustscore van 4,8 (excellent) en 30 dagen retour garantie maken we dat iedere dag waar.

Titel: Dieren trekken over oceanen en continenten
Auteur: Robert t. Orr
ISBN: 9789023580799
Conditie: Redelijk

Waar het bos minder dicht wordt dringen plaatselijk de zonnestralen door het lover en vallen op de dansende golfjes van de snelvlietende stroom, die door de herfstregens is aangezwollen. In de diepere delen van deze waterloop waar men de bodem nog even kan zien, weten de uitgeputte en moede zalmen zich nog juist en schijnbaar zonder moeite staande te houden. Zij blijven grotendeels in de schaduw van de statige ceders, dennen en tsuga’s, maar hun gehavend uiterlijk is duidelijk waar te nemen. Enige weken geleden tekenden zij zich in de oneindige zee nog als zilverglanzende of staalgrijze strepen tegen hun omgeving af. Op het vrijwel onbeschadigde en onberispelijke schubbenkleed van de jonge vissen kon men de opeenvolgende jaarringen aflezen, die zich gedurende hun groei daar hadden gevormd, maar nu vertoont het schubbenkleed grote kale plekken, terwijl ook stukken van de huid zijn verdwenen, waardoor het blanke vlees in schril contrast staat met de overige delen van het lichaam. Ook hun staarten zijn wit en sommige exemplaren vertonen kale, schubloze strepen over de gehele rug. Zo nu en dan zwemt een vis stroomopwaarts en dan weer terug, alsof hij zijn soortgenoten wil aanmoedigen. Dit is evenwel niet de ware reden. Zijn gedrag wordt veroorzaakt door de werking van de verschillende hormonen, die hem naar de plaats zijner geboorte drijven en ten slotte naar zijn dood. Ook op het uiterlijk van het bos drukt de herfst zijn diepe sporen. De suikerahorn of ‚„maple’ is geel, rood en oranje geworden. De rode kornoelje doet zijn naar eer aan, want hij is diep vermiljoen en zachtjes dwarrelen zijn bladeren naar de aarde. Uit de dikke humuslaag van de bosgrond stijgt een prikkelende aardse geur op en het ondergrondse zwammenweefsel vormt zijn knoppen, die in vrijwel een enkele nacht uitgroeien tot de vruchtlichamen van de eetbare en giftige paddestoelen. Maar dit zijn gedurende het midden van oktober niet de enige herfstverschijnselen in het Cascadengebergte. Verscheidene salamandersoorten komen uit hun kleine holen en aardspleten naar boven. Vele hebben hun vochtige, koele en bedompte schuilplaatsen sedert het voorjaar niet meer verlaten, omdat hun vochtige en dunne huid zou zijn uitgedroogd, als zij in de zomer bovengronds zouden hebben geleefd. Op de een of andere manier heett de gestegen vochtigheid van de atmosfeer hen naar de opper. vlakte gedreven en daar zullen zij tot het volgend voorjaar blijven. Gedu. rende de dag zullen zij zich onder omgevallen boomstammen, stenen en andere resten van het bos verbergen. Toen zij uit hun donker rijk aan de oppervlakte kwamen waren zij uitgemergeld door het gebrek aan voedsel en water. In het watergebrek wordt alras voorzien en binnen enige dagen hebben zij wederom hun normale lichaamsgewicht bereikt. In de loop van het jaargetij gaan vele salamanders naar de nabij gelegen vijvers en waterlopen, terwijl de andere zich op vochtige plaatsen en zelfs in boomholten verbergen. Daar legt het wijfje haar eieren. Wanneer de regens in de daarop volgende lente afnemen en over een paar weken de zomer zijn intrede doet, trekken deze holbewoners zich weer in hun onderaardse schuilplaatsen terug. In de tijd dat de zalmen in de Mackenzierivier stroomopwaarts langs Limberlost trekken en de salamanders zich behoedzaam op de met mos begroeide bosvlakte wagen, ziet men ook in de vogelwereld het nodige gebeuren. Gedurende lente en zomer is het bos met de roep van de bosen rietzangers, vireo’s, vliegenvangers en vele andere broedende soorten vervuld. Dit koor is reeds lang verstomd en de zangers zijn geruime tijd terug verdwenen met uitzondering van de achterblijvers als gaaien, mezen en notekrakers. Vele andere vogelsoorten vervolgen hier hun route als doortrekkers. Menige vogel zoals de heremiet-lijster, het goudhaantje en een gorzensoort behoren tot de soorten, die hier in de afgelopen zomer genesteld hebben, maar het merendeel van de vogels waar het hier om gaat, zijn exemplaren uit Canada en Alaska. Hun broedtijd is voorbij-en de lange zomerdagen op de noordelijke breedte zijn nu kort geworden, terwijl de nacht steeds langer duurt. De vermindering van de dagduur heeft hen naar zuidelijker streken gedreven. Hier in Oregon zullen zij enige tijd blijven om hun energie in de vorm van een vetvoorraad aan te vullen en dan trekken zij weer verder naar Californië, Arizona, sommige naar Mexico en MiddenAmerika, ja zelfs verder. Daar zijn de dagen langer en warmer en het voedsel is daar makkelijker te vinden. Het gedrag van de zalmen, amfibieën en vogels van een beperkt gebied in de bergen van westelijk Oregon kan men iedere herfst over het gehele noordelijke deel van de wereld waarnemen en het is een manifestatie van eenzelfde verschijnsel. Dezelfde basale factoren spelen hier een rol. Hoe ver we ook in het geboekstaafde verleden terugblikken, steeds ontdekken wij weer de menselijke interesse in dit periodiek komen en gaan van de dieren. Er ontstond veel bijgeloof ten aanzien van het regelmatig optreden en weer verdwijnen van diverse diersoorten, maar de eigenlijke oorzaken bleven verborgen. Zonder twijfel werden deze bewegingen het scherpst waargenomen door de mensen die ver van de evenaar wonen, immers zij voelen de optredende veranderingen door de jaargetijden ontstaan aan het eigen lichaam. Zo weten wij dat bepaalde stammen in NoordAmerika ook trekken. Sommige in het westen levende stammen gingen gedurende de zomer naar hoger gelegen bergstreken, maar deze keerden weer terug om in de vlakte te overwinteren. De prairiestammen verplaatsten zich regelmatig van noord naar zuid en vice versa en volgden daarmee de kudden bisons, die hun voedsel en kleding verschaften. Van oostelijk Canada weten wij dat de daar levende Micmacs gedurende de winter in de bossen leefden, waar zij op de kariboe, de eland en het boomstekelvarken jaagden. Als de lente kwam trokken zij naar de kust en leefden daar van de zeevisvangst. De moderne mens heeft minder besef van de dierentrek. Immers, hij voedt zich met geteelde gewassen en met gefokte huisdieren en leeft gewoonlijk in grote gemeenschappen of in steden, waar de seizoenbeweging van de dieren nauwelijks in het oog valt. Maar wetenschapsmensen en zelfs staatsdiensten houden zich met het trekverschijnsel bezig en daarvoor zijn enige redenen aan te geven. In de eerste plaats is daar het onlesbare verlangen om kennis te vergaren. Waarom trekt een vogel in de herfst van de prairiën in Noord-Amerika naar de pampa’s van Argentinië? En hoe komt het dier tot deze merkwaardige prestatie? Waardoor wordt het geleid en welke drijfveer brengt het weer terug? Dergelijke vragen doemen ook op bij de trek van walvissen, zeehonden, zeeschildpadden, vissen en bij tal van ongewervelde dieren. Op enige vragen hebben wij langzamerhand het antwoord weten te krijgen, maar een groot aantal vragen moet nog steeds onbeantwoord blijven.

Waarom je bij BoekenBalie moet zijn voor al je tweedehands boeken:

• Bestel je voor 15:00 uur? Dan vliegt het dezelfde dag nog jouw kant op!
• Meer dan 400.000 tweedehands boeken om uit te kiezen
• We checken alle boeken eigenhandig
• Vanaf 40 euro of bij 4 boeken is de verzending op onze rekening
• 30 dagen retourgarantie