Titel: De redding van de familie Van Cleeff

Schrijver: Dido Michielsen

Bindingswijze: Paperback

EAN: 9789023493655

Conditie: Goed

Let op: Hieronder staat een algemene beschrijving van hoe wij onze conditietypes classificeren. Als u een nauwkeuriger beeld wilt of specifieke vragen heeft, stuur ons dan een bericht en we kijken het graag voor u na.

Conditie-omschrijvingen:
- Als Nieuw: Nauwelijks gebruikssporen, bijna als nieuw.
- Goed: Kan lichte gebruikssporen vertonen, zoals wat verkleuring of een naam op de schutbladen, maar doorgaans geen onderstrepingen of aantekeningen in de tekst.
- Redelijk: Boek in redelijke staat. Kan gebruikssporen vertonen, zoals verkleuring, leesvouwen in de rug, onderstrepingen, aantekeningen, lichte vervuiling aan de randen, ezelsoren of een kromme rug.
- Nieuw: Boek is nieuw.

Beschrijving:
In 1929 trekt de pas negentienjarige Gretchen van Cleeff weg uit Duitsland: in Hillegersberg wil ze samen met haar Nederlandse man Ernst een mooie toekomst opbouwen. Het Joodse stel maakt al snel deel uit van het milieu van succesvolle Rotterdamse industriëlen – en ook hun matrassenfabriek Cleco floreert.

De oorlog maakt alles anders. In de onderduik raken Gretchen en Ernst gescheiden van hun dochters Liesel (11) en Nelleke (9). De meisjes worden verraden en belanden via Westerbork in Theresienstadt. Dankzij een list van vrienden keren ze alle vier na 1945 terug naar hun grote huis in Hillegersberg. Ze zijn gered van de dood – maar daarmee nog niet van een ongelukkig leven. Achter de façade van feesten en ruisende japonnen heerst de onmacht het verleden te bespreken. Het is ieder voor zich, net als in de kampen.

Op basis van vele gesprekken met familie en vrienden van het gezin, en onderzoek in Nederland, Duitsland en Tsjechië schreven Auke Kok en Dido Michielsen De redding van de familie Van Cleeff, een menselijk drama dat de lezer laat voelen hoe oorlogstrauma’s ontstaan en hoe die kunnen voortduren tot op de dag van vandaag.‘En flink was ze, als ze zich moeizaam overeind hees en achter haar rollator wegliep met de ongelijke tred van iemand die elke dag weer wordt herinnerd aan Westerbork; aan het meisje van tien dat haar te kleine schoenen heeft opengeknipt omdat niemand grotere voor haar heeft.’