Catalijn Claes - De immetjes hoeve

1

De Immetjes-Hoeve

t Is weer zo met Jasper Ouwerkerk en voor de zoveelste maal heeft het dorp er schande over gesproken: de vrouwen die even het gordijn op- lichtten toen hij lallend en zwaaiend op zijn benen langs kwam en zich haastig terugtrokken als hij grinnikend de hand opstak omdat ze door zo'n dronkelap niet gegroet wensten te worden. De mannen in hun werk die een pas op zij deden en hun hoofd afwendden. De kinderen die hem naliepen en een spotliedje zongen: Jasper Ouwerkerk is dronken,

Jasper Ouwerkerk is vet, Jasper moet naar bed. Naar bed was Jasper niet gegaan; als een blok was hij in de oude haard- stoel gevallen waar hij ronkend zijn roes uitsliep.

Moeder had Dora in haar rolstoel naar de zijkamer gereden, Geert en Marja waren haar gevolgd. Zij wilden het beest in haar vader niet langer aanschouwen

Met zijn vuisten gebald in zijn broekzakken is Geert voor het grote raam

gaan staan. Zijn verdriet is nog groter dan zijn woede; verdriet om de

vernedering die vader het gezin telkens weer aandoet, woede om de dron-

kenschap zèlf, om de dronkemanspraat, het gelal en de troebele blik in

zijn ogen.

Waarom doet vader zo, en waarom juist nu, op de dag dat hij Marja aan zijn ouders wilde voorstellen, Marja met wie hij binnenkort hoopt te trouwen.

Hij had zijn vader kunnen wurgen toen hij hem zo de woonkeuken zag binnenwaggelen. Kon je zo nog het gebod 'Eert uw vader en uw moeder' opvolgen?

Hij ziet weer de verdrietige ogen van zijn moeder, haar grote teleurstelling, nu vader ook op een dag als deze zichzelf weer heeft vergeten, hoewel hij wist dat het voor Geert een grote dag was en hoewel hij kon vermoeden dat zij moederer voor allen een blijde dag van had willen maken....

7