Willem Frederik Hermans - De donkere kamer van Damokles

Dagerilang zwierf hy rond op zijn vlot, zonder drinken Hij stierf van dort want het water van de ocean was zout. Hij haatte het water dat hij niet drinken kon. Maar toen de bliksem in zijn vlot doeg en het vlot in brand vloog, schepte hij dat gehate water met zijn handen op, om te proberen de brand te blussen!

De onderwijzer begon zelf het eerst te lachten, de klas lachte tenslotte ook mee.

Toen ging de bel. De kinderen stonden op uit hun banken Henri Osewoudt was een half hoofd kleiner dan de andere jon- gens uit zijn klas. In de ganzenmars liepen zij door de gang en bij de buitendeur begonnen zij te draven.

Nadenkend over het verhaal van de onderwijzer, werd Ose- woudt door een blauwe tram die juist kwam aanrijden, van de anderen gescheiden. Hij deed geen moeite hen in te halen toen de tram voorbij was. Zijn oog viel op het bord

INHALEN VERBODEN,

dat hij alle dagen las als hij uit school kwam. Het staat aan de ingang van de nauwe hoofdstraat van Voorschoten. Zo nauw is de straat, dat de tramsporen naar elkaar toe kruipen en over elkaar heen gaan liggen. Nooit kunnen twee trams elkaar passeren in het centrum van het dorp.

De sigarenwinkel van Osewoudt's vader lag aan de andere kant van het dorp, niet ver van het punt waar de tramsporen weer uit elkaar wijken. Toen hij ter hoogte van de School met den Bijbel gekomen was, zag hij een oploop voor de deur van de sigaren- winkel. Een grote groep buren die gesticuleerden, hardop praat- ten en zo nu en dan naar binnen gluurden. Er stonden ook twee politieagenten bij.

De drogist Turlings kreeg Osewoudt in de gaten, maakte zich

los uit de groep en kwam op hem af.

- Geef mij gauw een hand, Henri! Je moet met mij meekomen. Je kunt niet naar huis! Er is een ongeluk gebeurd, een afschuwelijk ongeluk!

Osewoudt zei niets, gaf hem een hand en liet zich meetronen.

S