Samantha Harvey - De woestenij

Een helder en ontroerend portret van een sympathieke man en een hartverscheurende ziekte, van binnenuit verteld

De architect Jake Jameson is vijfenzestig en heeft alzheimer. Aan de hand van zijn herinneringen krijgen we zijn levensverhaal mee, maar al snel realiseren we ons dat Jakes herinneringen onbetrouwbaar zijn. Hij is de gebrekkige getuige van zijn eigen verleden, de ultieme onbetrouwbare verteller.
De woestenij beschrijft wat Jakes ziekte betekent voor zijn naasten. Zoals voor Eleanor, een jeugdvriendin met wie Jake een relatie krijgt. Na al die jaren heeft zij eindelijk wie ze wil, maar weet Jake eigenlijk niet meer wie zij is. Eleanor beschrijft de tragiek in één aangrijpende zin: 'Ik heb dertig jaar op je gewacht en nu ik je heb, ben je weg.'

De 39-jarige Britse filosofe werd met deze debuutroman genomineerd voor de Orange Prize 2009, een van de belangrijkste Britse literatuurprijzen, uitsluitend bestemd voor vrouwelijke fictie-auteurs. De hoofdfiguur, Jake, een architect van 65, lijdt aan Alzheimer. Samen met hem reconstrueert de lezer zijn levensverhaal, zijn dromen, zijn verliezen, maar uiteraard blijkt al heel gauw dat Jake een uitermate onbetrouwbare verteller is en dreigt zoek te raken in een aandoening die op een nachtmerrie uitdraait. Dat steekt, omdat de auteur van hem zo'n menselijke, sympathieke figuur heeft gemaakt. Als Jake na de dood van zijn vrouw een relatie aangaat met jeugdvriendin Eleanor, stelt zij: 'Ik heb dertig jaar op je gewacht en nu ik je eindelijk heb, ben je er niet meer.' Een ijzersterke, vlot geschreven, zeer empathische roman die een groot publiek kan boeien.