Dertig jaar later woont Imogen in Schotland waar zij lesgeeft en schildert.
Ze is hartstochtelijk begaan met het behoud van de natuur en kan beter met dieren overweg dan met mensen.
Die immers zien de natuur vaak als een vijand, zoals de adelaars die het op de zalm in de beken hebben voorzien en het zeldzame zwarte luipaard waarvan wordt gezegd dat hij in de Hooglanden rondwaart en vee doodt.
Dat zwarte luipaard is ook de reden dat de Amerikaanse natuurfotograaf Connla naar Schotland afreist.
Zo komen Imogen en Connla elkaar dertig jaar later weer tegen - en worden oude wonden opengereten.

Het luipaardspoor is een onvergetelijk liefdesverhaal tegen de achtergrond van de Schotse Hooglanden.
De natuur is hier alom aanwezig: soms prachtig, dan dreigend, gevreesd of vereerd.
Imogen en Connla zijn twee levensechte mensen, volwassen personages - ieder met zijn eigen verwachtingen en angsten, trauma's en hoop.