Advies/oproep: Leer van 'De schoonheid van imperfectie'

TWEE POTTEN

Een oudere vrouw had twee grote potten, elk hangend aan de uiteinden van een stok die ze over haar nek droeg.
In één van de potten zat een barst, terwijl de andere pot perfect was en altijd een volle portie water afleverde.
Aan het einde van de lange wandelingen van de beek naar het huis kwam de gebarsten pot slechts halfvol aan.
Twee jaar lang ging dit dagelijks door, dat de vrouw slechts anderhalve pot water mee naar huis nam.
Natuurlijk was de perfecte pot trots op zijn prestaties.
Maar de arme gebarsten pot schaamde zich voor zijn eigen onvolkomenheid en voelde zich ellendig dat hij maar de helft kon doen van wat hij moest doen.
Na twee jaar van wat het zag als een bitter falen, sprak het op een dag tot de vrouw bij de beek:
"Ik schaam me voor mezelf, omdat deze scheur in mijn zij veroorzaakt dat er water uit lekt op de hele terugweg naar uw huis.
De oude vrouw glimlachte, "Is het je opgevallen dat er bloemen zijn aan jouw kant van het pad, maar niet aan de andere kant?" "Dat is omdat ik altijd heb geweten van jouw fout, dus heb ik bloemenzaadjes geplant aan jouw kant van het pad, en elke dag als we teruglopen, geef je ze water.
Twee jaar lang heb ik deze prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel te versieren.
Zonder jou, zoals je bent, zou er deze schoonheid niet zijn om het pad en mijn huis te versieren en mensen er blij mee te maken."