Museumstukken? Fluitjes Ceremoniële Terracotta Figuren

Zeldzame vondst!

Ceremoniële Terracotta Figuren –Maya- Meso-Amerikaanse collectors items ocarina

Vermoedelijk Vintage Traditioneel van rond 1700

Of horen deze stukken in een museum en zijn ze 300-500 vChr?

Ze staan ook fantastisch in je boho of ibiza interieur! Of eigenlijk maken ze elk interieur bijzonder! En hebben speciale werking (lees hieronderin)

Er komt mooi geluid uit!

Deze handgevormde terracotta figuren zijn afkomstig uit een precolumbiaanse of vroeg-tribale Meso-Amerikaanse traditie. Ze zijn vervaardigd uit natuurlijke klei en afgewerkt met een donkere patina, mogelijk verkregen door rookbakking in een reductieoven – een techniek die eeuwenlang werd toegepast door inheemse volkeren in Midden- en Zuid-Amerika.

Stukken uit bekende culturen zoals de Maya, Azteekse, Colima, Nayarit, of Veracruz regio zijn gewild.

West-Mexicaanse beeldjes met dier- of fluitvorm (zoals deze) komen vaak uit Colima, Jalisco of Nayarit en zijn bijzonder geliefd bij verzamelaars.

De klei (terracotta) heeft een natuurlijke uitstraling met duidelijke ouderdomssporen. De donkere patina lijkt door rook of oxidatie te zijn ontstaan, wat vaker voorkomt bij authentiek aardewerk. Er zijn geen glazuurresten of industriële sporen zichtbaar.

De vormen zijn niet perfect symmetrisch, wat past bij handgemaakt werk. De insnijdingen zijn duidelijk met de hand gemaakt, niet gegoten. De expressieve stijl komt overeen met de Colima of Nayarit tradities uit West-Mexico (circa 300 v.Chr.–500 n.Chr.), waarin dierfiguren vaak werden gebruikt als grafgiften of rituele objecten.

De dierlijke vormen verwijzen naar spirituele krachtdieren of mythische wachters, die bescherming, wijsheid of heling symboliseren. De openingen in het lichaam hebben als functie als aerophone (blaasinstrument), zoals een ocarina, die in rituelen werd gebruikt om contact te maken met de geestelijke wereld of de natuurkrachten.

De ene is een krokodil of kaaiman. Dit dier was in Meso-Amerikaanse culturen (zoals bij de Maya’s en Azteken) een krachtig symbool van oerkracht, schepping, bescherming en het element water. In sommige mythen draagt de krokodil zelfs de aarde op zijn rug.

De andere is een jaguar of een hond-achtige, mogelijk een Xoloitzcuintli (spreek uit: sjolowiets-kwientli), de heilige haarloze hond van de Azteken. Deze hond werd beschouwd als gids van zielen naar de onderwereld (Mictlan) en was verbonden aan de dood, transformatie en bescherming tijdens overgangen.


Ze zijn helemaal in takt!
Er is sprake van slijtage op logische plekken (snuit, poten, rug), maar dit lijkt eerder consistent met gebruik of ouderdom en draagt bij aan de waarde.

Deze figuren zijn meer dan artefacten: ze dragen de energetische afdruk van een cultuur die leefde in diepe verbinding met aarde, adem en betekenis. Hun aanwezigheid nodigt uit tot verstilling, aarding en het herinneren van vergeten wijsheid.

Bieden naar waarde

Plaats ze met eerbied. Ze kijken, luisteren, en bewaken wat stil is gebleven.

1. De krokodil

In veel Meso-Amerikaanse culturen is de krokodil (vaak aangeduid als Cipactli bij de Azteken) een symbool van oerenergie, schepping en aarde. In de scheppingsmythen is het een mythisch wezen dat de goden openscheurden om hemel en aarde te creëren. De krokodil vertegenwoordigt:

Oerkracht: de drager van diepe instincten en het onderbewuste.

Bescherming: een wachter van de grens tussen water en land, tussen werelden.

Aarding en oerwijsheid: verbonden met de modder, de baarmoeder van de aarde.


Wanneer je op een fluit in de vorm van een krokodil blaast, activeer je symbolisch de stem van de aarde. Het geluid kan dienen om spanning los te laten, instincten te activeren, of juist om te gronden wanneer je ‘te veel in je hoofd zit’.


---

2. De hond (waarschijnlijk de Xoloitzcuintli)

De Xolo was voor de Azteken een heilig dier dat zielen begeleidde naar het dodenrijk. De kenmerken van het beeldje – grote ogen, open bek, korte poten – passen goed bij deze symboliek. Deze hond representeert:

Overgang en transformatie: hij helpt bij het loslaten van het oude.

Bescherming in kwetsbare fasen: zoals rouw, innerlijk werk, of droomtoestanden.

Verbinding met de voorouders en het onzichtbare veld.


Blazen op een hondenfluitje (zoals dit beeldje) zou dan kunnen dienen om innerlijke reizen te begeleiden, je te helpen iets achter te laten, of contact te maken met verloren of vergeten delen van jezelf.


---

Wat gebeurt er energetisch als je blaast?

Wanneer je op zo’n figuur fluit, ontstaat er meer dan geluid. Je zet iets in beweging:

Je adem wordt een brug tussen werelden. In veel tradities is de adem leven zelf (denk aan spiritus of prana). Blaasinstrumenten worden daarom gebruikt om energie aan te roepen of te sturen.

Het geluid werkt op het limbisch systeem. De frequenties van eenvoudige, natuurlijke fluiten kunnen emoties losmaken, blokkades verzachten of trance opwekken.

Je activeert het symbool. In sjamanistische tradities ‘leeft’ het dier pas echt wanneer je het via adem aanspreekt. Je ‘roept’ als het ware de kracht van dat dier op.


Sommige therapeuten gebruiken dergelijke fluiten ritueel, bijvoorbeeld aan het begin of eind van een sessie, om een overgang te markeren of om ruimte energetisch te reinigen.