Kawai S100 P

Ik doe deze zeldzame synth weg, omdat ik er 2 heb en ik aan het uitdunnen ben. De s100 P is heel moeilijk te verkrijgen en een beest van een preset synth.

De synth werkt prima, heeft alleen wat uiterlijke gebreken,
1 toets is een beetje afgebroken, maar prima te bespelen en
wat gekleurde preset knopjes ontbreken, maar ook deze kun je nabestellen of gewoon zo laten, want de presets doen het.

Betere foto's op aanvraag.




Kawai omschrijving:


De Kawai S100P is een monofone preset-synthesizer uit 1979. Destijds waren er verschillende van dergelijke keyboards beschikbaar, waaronder Roland's SH-2000 en de ARP Pro Soloist. Ze boden snelle toegang tot generieke geluiden en waren vaak ontworpen om bovenop een ander keyboard te worden geplaatst, zoals een orgel.

Een snelle blik op de 32 beschikbare geluiden kan degenen die zijn opgegroeid met moderne virtuele analogen met 1000 geheugens afschrikken: tuba, fluit, Hawaïaanse gitaar, fluit... en toch is dit een verrassend goed uitgeruste en bruikbare kleine synthesizer die nog steeds een plek verdient te midden van zijn grotere, slimmere, duurdere broers.

Teisco-apparatuur is ook te vinden onder het label Kawai - het laatstgenoemde bedrijf kocht het eerste op en nam enige tijd om de merknaam te veranderen. Het Kawai-model heeft een frontpaneel omringd door een houten effect waar de Teisco helemaal van metaal is, maar verder zijn ze identiek. Ze werden oorspronkelijk geleverd met een muziekstandaard die in twee gaten aan de bovenkant wordt gestoken; ze hebben 37 toetsen, van C tot C; ze hebben 32 vooraf ingestelde geluiden die worden geselecteerd met schakelaars onder het toetsenbord, en een bedieningspaneel aan de linkerkant dat basisprestatiefuncties biedt.

De geluiden zelf zijn wisselend van kwaliteit. Realisme is niet de sterke kant van de 100P - fagottisten kunnen gerust zijn, en de monofone piano lijkt enigszins zinloos - maar velen van hen zijn prettig om te bespelen en verschillende ervan zijn behoorlijk bruikbaar. De basgeluiden hebben een stevig laag, de shakuhachi is soepel en effectief, en de vier "synthe" geluiden hebben een aangename ruwheid. De beperkte aanpassingsmogelijkheden die worden geboden door de paneelbediening omvatten een onhandige pitch-bend schuifregelaar, filter "briljantie" en modulatiesnelheid, evenals octaaf omhoog/omlaag, portamento (en glissando) tijd, afstemming, volume en drie toetsenbordtriggermodi.

Misschien wel de meest onverwachte en interessante aspecten van deze bescheiden kleine synthesizer zijn de ingebouwde galm en toewijsbare aftertouch. De galm is van het veertype, met een effectniveauknop op het paneel; aftertouch heeft ook een gevoeligheidsregelknop om aan je spel aan te passen, en kan tegelijkertijd naar verschillende bestemmingen worden gerouteerd, waaronder pitch bend omhoog/omlaag, filter, vibrato-hoeveelheid en "growl". De mate van flexibiliteit die dit toevoegt aan de anders eenvoudige geluiden maakt deze synthesizer veel expressiever dan veel meer patchbare monofonen van die tijd. Er is ook een "effecten" sectie waarmee het schakelen van porta/glissando, hold/sustain, noot herhalen en - een andere leuke functie - een flanger mogelijk is.

Er is hier minimaal koppelen: hoge en lage uitgangen, hoofdtelefoonaansluiting en een expressiepedaal ingang voor volumeregeling - maar het voordeel hiervan is dat de 100P smeekt om bespeeld te worden. Vergeet je CV/Gate, je MIDI en USB - vergeet hoeveel demisemiquavers je kunt kwantiseren bij 300BPM - buig je vingerkootjes en heb wat plezier!