Lancyl unisex horloge NOS 1945 Vintage Nieuw

Uit de tijdcapsule.
Merk -Lancyl

Model -Square 18 kt verguld

Kaliber -10118 Lanco- Langedorf 18.000 A/h

Materiaal kast -Staal 18 kt verguld

Materiaal armband -Bruin leder

Aanzet 18 mm

Glas -Originele plexi

Afmeting -27 mm X 27 mm, exclusief de beugels en kroon.

Hoogte kast – 7 mm- 11.50 mm

Gangwerk -Opwinding

Gangreserve -Theoretisch 43 u, en na de net uitgevoerde volledige servicebeurt 43h.

Leeftijd -1945

Waterdicht -Neen

Conditie -Nieuw, vintage New Old Stock, onverkocht.

Garantie -Ja, op de net uitgevoerde servicebeurt.




De foto’s die in hoge resolutie zij gemaakt worden door Marktplaats wellicht verkleind.

U kan de duidelijke en originele foto’s verkrijgen via een bericht.

Betaling via bankoverschrijving, iDEAL op Marktplaats, PayPal, cash bij overdracht.

Verzekerde verzending( vraag en risico koper) met Track & Trace of ophalen.



Lancyl -Lanco-Langedorf

LANGENDORF Watch Company SA
was een Zwitserse horlogemaker bekend om zijn vakmanschap en veel aandacht voor detail. Rond 1890 was het waarschijnlijk de grootste producent van horloges ter wereld. Het bedrijf produceerde horloges in Langendorf, Zwitserland voor precies een eeuw, van 1873 tot 1973.

Het meest bekende merk van het bedrijf was Lanco (een afkorting van Langendorf Watch Company) dat eind jaren vijftig als merknaam werd gelanceerd. Het merk werd stopgezet in de late jaren 1960 en nieuw leven ingeblazen van 1971 tot rond 1980.

Oprichting
Kolonel Johann Viktor Kottmann (1822-1881) richtte Uhrenfabrik Langendorf SA in 1873 op. De fabriek bleef tot 1964 in handen van zijn familie.

De fabriek was gevestigd in het dorp Langendorf, kanton Solothurn, district Lebern, Zwitserland. Johann Viktor Kottmann kwam uit het nabijgelegen Solothurn en was sinds de jaren 1850 betrokken bij de industriële productie van witlof- en tabaksproducten. De fabriek in Langendorf produceerde al sinds 1851 witlof, maar werd in 1873 herbouwd om ebauches (delen van uurwerken voor horloges) te produceren voor andere horlogeproducerende bedrijven.

Bij de oprichting had het bedrijf tussen de 70 en 80 werknemers in dienst, maar het aantal werknemers werd drastisch verminderd toen het bedrijf in 1880 bijna economisch ineenstortte - naar verluidt als gevolg van ernstige problemen met alcoholisme en verzuim onder werknemers. Misschien om die redenen begon de fabriek huisvesting en opleiding van hun werknemers te organiseren en kreeg het de reputatie sociaal verantwoordelijk te zijn. Het bouwde scholen, een hydrantsysteem en financierde de installatie van elektrische lichten in Langendorf. De familie Kottmann richtte ook een samenleving op voor gemeenschapswerk die nog steeds actief is.

Groei van het bedrijf
Midden 1880 - net voordat het bedrijf anders zou worden geliquideerd - nam de zoon van Johann Karl Kottmann (1844-1890) het over. Karl was in staat om specialisten uit West-Zwitserland aan te trekken die hielpen het bedrijf te veranderen. Bestellingen begonnen binnen te stromen en de productie werd sterk uitgebreid. In 1881 waren er ongeveer 200 werknemers werkzaam in de fabriek. De productie bleef stijgen onder leiding van Karl Kottmann, die werd bewonderd voor het implementeren van een rationele en gemechaniseerde productielijn. Hij was ook de architect achter de maatschappelijk verantwoorde initiatieven van het bedrijf.

Vanaf 1887 werd de productie verdiept en werd het bedrijf grotendeels onafhankelijk van leveranciers. Karl Kottmann stierf in 1890 en de technisch directeur, Lucien Tieche, nam het bedrijf over en veranderde de naam in Langendorf Watch Company.

Alle grote horlogeproducerende bedrijven uit de omgeving van Neuchâtel bestelden onderdelen en ebauches bij Langendorf Watch Company waarvan het personeelsbestand groeide tot rond 1.000 in 1890. In die periode was de fabriek waarschijnlijk de grootste horlogeproducent ter wereld.

In een advertentie uit 1916 met een foto van de fabriek werd beweerd dat er 1500 werknemers in dienst waren en dagelijks 3000 uurwerken werden geproduceerd. Tegen 1920 produceerde het bedrijf ook wekkers. In 1924 werd een filiaal opgericht in Lommiswil en het jaar daarop ook een agentschap in La Chaux-de-Fonds. Een advertentie uit 1959 pochte dat een grote nieuwe fabriek dat jaar zou worden voltooid en Lanco-horloges zou produceren.
Laatste jaren van de familie Kottmann en het einde van de onafhankelijkheid

Toen het oude fabrieksgebouw in 2008 werd gemoderniseerd, werd een oud betonnen logo van de Langendorf Watch Company ontdekt.
In 1902 werd Ernst Kottmann (1874-1944) manager van het bedrijf dat hij leidde tot 1942 toen hij om gezondheidsredenen moest aftreden. Onder andere de overstap van productie op stoom naar elektriciteit door Ernst. Zijn broer Rudolf Kottmann bekleedde de functie tot 1964. Hans Kottmann nam het over in 1964, maar stierf in hetzelfde jaar bij een ongeluk. Het bedrijf werd toen geleid door Guido Kottmann en een comité van familieleden, maar vanwege uitdagende zakelijke omstandigheden - en misschien problemen van wanbeheer - besloot het bedrijf zich aan te sluiten bij een conglomeraat van horlogemakers genaamd "Schweizerischen Gesellschaft für Uhrenindustrie AG" (SGU) in 1964.

Kort daarna, in 1965, werd de Langendorf Watch Company gekocht door "Société Suisse pour l'Industrie Horlogère SA" (SSIH), die zelf het resultaat was van een fusie in 1930 tussen Omega en Tissot. Samen met de Langendorf Watch Company verwierf SSIH meer dan vijftig van zijn concurrenten, aangewakkerd door zijn nieuwe commerciële succes.

The Langendorf Watch Company was aantrekkelijk voor het merk Lanco en zijn zeer geavanceerde en semi-geautomatiseerde productielijn met moderne productieapparatuur. Met de overname slaagde SSIH erin zijn assortiment te verbreden en de machines te krijgen die nodig waren om kwaliteitsproducten te produceren tegen lagere kosten dan voorheen. In 1973 werd de productie stopgezet in de productiefaciliteiten van Langendorf en werd het merk Lanco gedegradeerd naar de Aetos Watch Company, een andere onderafdeling van SSIH. Sinds 1977 is het oude fabrieksgebouw in Langendorf een winkelcentrum.

Hoewel SSIH de grootste en 's werelds derde producent van horloges was, leed het bedrijf onder hevige concurrentie. Het ging vervolgens samen met ASUAG in SSIH / ASUAG Holding Company in 1983 - dat in 1986 werd omgedoopt tot SMH en in 1988 de Swatch Group werd.
Horloges
Vanaf 1890 was het hoofdmerk van de Langendorf Watch Company "Langendorf", maar het bedrijf produceerde horloges en onderdelen die werden verkocht onder vele andere merknamen zoals Aliada, Barracuda, Carex, Cavalier, Lancet, Stratford, Valogene en de meest zeldzame Piquette met AMKO-bewegingen.

Veel van de horloges werden geproduceerd voor export, en om het betalen van invoerrechten te voorkomen, werden veel horloges in het invoerende land verpakt, waaronder de VS, waar Langendorf-horloges werden geïmporteerd door American Swiss Watch Company uit het begin van de 20e eeuw. Laatstgenoemde werd vanaf 1915 failliet verklaard.

Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog stond de Langendorf Watch Company bekend om het produceren van militaire en piloothorloges van goede kwaliteit voor militairen. Er is een vroeg polshorloge ontwikkeld voor infanterieofficieren uit de Eerste Wereldoorlog om in loopgraven te gebruiken. De 9XX bewegingen uit de jaren 1930 en 1940 liepen zeer soepel en werden ook gebruikt in legerhorloges.

Veel bewegingen uit de jaren 1950 en 1960 hebben 12 of 13 gevoerde bewegingen, de "qualité exceptionelle" in chronometerstandaarden. Lanco-zakhorloges zijn ook van zeer goede kwaliteit en sommige hebben een alarmfunctie.
Lanco
Lanco Watch.jpg
Horloges met het merk "Lanco" werden halverwege de jaren vijftig vervaardigd en verkocht.
Het merk werd al snel succesvol en stond bekend om zijn vakmanschap en aandacht voor detail. Lanco-horloges worden nog steeds beschouwd als van zeer hoge kwaliteit en worden tegenwoordig verhandeld als vintage horloges.
Een aantal Lanco-horloges is beroemd, zoals de "Flying Saucer" of de "Lanco-Fon", een handmatig gewonden horloge met een alarmfunctie die in de jaren 1960 werd uitgebracht.
Toen Lanco in de jaren 70 nieuw leven werd ingeblazen, werd er meer variatie toegevoegd aan de productlijn. Het werd een merk met ruimte voor innovatie en experimenten, ook voor digitale horloges. Veel van de horloges uit de jaren 1970 waren relatief groot voor hun tijd en dit maakt ze vandaag de dag gewild. Horloges uit de jaren 1970 zoals "Club 77" en "Jump Hour" zijn ook nog steeds behoorlijk populair.
Na 1973 werden een aantal bewegingen van andere leveranciers gebruikt voor Lanco-chronografen, de beroemdste kalibers uit Valjoux en Angelus. Een Lanco-horloge met de futuristische Tissot Astrolon-beweging (kaliber 2250) werd ook geproduceerd in de jaren 1970.

Tijdens de financiële problemen van SSIH in 1981 werd de merknaam Lanco verkocht. Vanaf 1998 worden nieuwe Lanco-horloges verkocht in Zuid-Afrika door S. Bacher & Company, onder licentie van The Swatch Group.